Μεταφυσικά γεγονότα

Η παρακάτω αναφορά γράφτηκε από τον χρήστη Aragorn στις 01/02/2007.
Έλαβε χώρα στην περιοχή Πεντέλη του νομού ΑΘΗΝΩΝ.
Κωδικός αναφοράς: 2378

Σχεδόν όλοι εσείς έχετε ακολουθήσει το συμβατικό δρόμο που οδηγεί στη σπηλιά του Νταβέλη. Εκείνη η παράξενη δίψα, οδήγησε κάποτε εμένα, μαζί με τους συνεργάτες μου αλλά και δύο κοπέλες που τις συνέπαιρνε η ιδέα ότι θα συναντούσαν την περιβόητη σπηλιά. Εκμεταλλευόμενος ότι δεν γνώριζαν τη περιοχή, τους παρέσυρα άθελά τους να ακολουθήσουμε τον αρχαίο δρόμο. Σε εκείνη τη πορεία, λίγο μετά από το τσιμεντένιο σπιτάκι που υπάρχει επάνω στο δρόμο, η μια από τις δύο κοπέλες άρχισε να δηλώνει περίεργη δυσφορία και αλλαγή στη προσωπικότητά της. Συνεχίσαμε οι υπόλοιποι της παρέας, θεωρώντας ότι έκανε πλάκα, έως το τόπο της σπηλιάς.

Εκεί, κάθισε έξω και όταν προσπαθήσαμε να τις μιλήσουμε, η αντίδρασή της ήταν σαν να μην υπήρχαμε. Η όλη κατάσταση συνεχίστηκε ακόμα και όταν βάλαμε τις φωνές. Παρέμεινε αμίλητη και παγωμένη λες και είχε υπνωτιστεί. Πραγματικά, ως σήμερα, τόσο εγώ όσο και οι άλλοι δύο της παρέας, δεν δώσαμε καμία λογική εξήγηση. Η κοπέλα συνήλθε μόνο όταν φτάσαμε στη λεωφόρο Κηφισιάς κατά την επιστροφή. Η ίδια δήλωσε αργότερα ότι δεν θυμόταν τίποτα απʼ ότι συνέβη, από τη στιγμή που πέρασε από το τσιμεντένιο σπιτάκι έως τη στιγμή που άρχισε να μας μιλάει. Το αποτέλεσμα αυτής της ιστορίας ; Η κοπέλα φρόντισε για άγνωστους λόγους να χαθεί από τη παρέα. (Σημ. Aragorn : Πιο κάτω το άρθρο συνεχίζει ).

 Θα θυμάστε όλοι φυσικά, εκείνη τη παρανοϊκή και παράξενη ανάβαση που πραγματοποιήσαμε από τον αρχαίο δρόμο μαζί με τις δύο κοπέλες. Το τέλος εκείνης της αρχαίας ανηφοριάς ήταν η ίδια η σπηλιά. Αφήνοντας πίσω την Γ.Π. και θεωρώντας ότι μας έκανε πλάκα, αποφάσισα να ξεναγήσω τους άλλους δύο φίλους στο εσωτερικό του σπηλαίου. Σκαρφαλώσαμε όπου μπορούσε να πατήσει άνθρωπος, εισχωρήσαμε σε κάθε τρύπα και εκεί, σε ένα από αυτά, ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο με κάτι πέρα από το δικό μας κόσμο. Μπαίνοντας στο μικρό άνοιγμα που βρίσκεται στο τέλος των τσιμεντένιων σκαλοπατιών και πίσω από το εκκλησάκι, ακούστηκε από μια σχισμή ένα παράξενι σύρσιμο. Θεωρώντας ότι ήταν κάποιο ζώο, φέξαμε στη σχισμή με το φακό που είχαμε μαζί μας.

 Το σύρσιμο μετατράπηκε σε απόκοσμο γρύλισμα. Η δεύτερη κοπέλα της παρέας μαζί με τον φίλο που είχαν συρθεί μαζί μου στο άνοιγμα με κοίταξαν σαστισμένα. Προσπαθώντας να προλάβω κάποιον επερχόμενο πανικό, τους εξήγησα ότι μάλλον ο ήχος προερχόταν από ποντίκια που είχαν βρει καταφύγιο εκεί και τους ζήτησα να απομακρυνθούν. Περίμενα για λίγο στο χώρο, προσπαθώντας να φέξω στο σημείο που ακουγόταν το γρύλισμα, ώσπου ακολούθησε το κάψιμο της λάμπας του φακού και απομακρύνθηκα από το χώρο. Χάριν αυτού του γεγονότος, θα έλεγα πως η δίψα μου για περισσότερα μυστήρια μεγάλωσε.

 Έτσι αποφάσισα να επισκεφθώ το χώρο λίγες μέρες αργότερα, μαζί με τον ελληνοϊρλανδό φίλο μου, που ήταν γνωστός των μεθόδων της έρευνας αλλά και του αποκρυφισμού. Κατά την είσοδό μας στο χώρο της σπηλιάς, προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε το αρχαίο λάξευμα μιας παλάμης για το οποίο είχε δημιουργηθεί η φημολογία πως άλλαζε διαρκώς θέση. Έκπληκτοι διαπιστώσαμε ότι η παλάμη δεν υπήρχε καν, αλλά ταυτόχρονα ο χώρος άρχισε να αποκτά έναν παράξενο βόμβο.

Θεωρώντας ότι προερχόταν από κάποιο μηχάνημα, ψάξαμε το γύρο χώρο της σπηλιάς και το εσωτερικό από το εκκλησάκι, για να διαπιστώσουμε αν λειτουργεί κάποιος μηχανισμός. Κατά περίεργο τρόπο, κάθε φορά που απομακρυνόμασταν από το σημείο που υποτίθεται ότι βρισκόταν η αρχαία παλάμη, ο ήχος χανόταν. Αποφασίσαμε να παραμείνουμε στο χώρο έως ότου ο ήχος έπαψε ξαφνικά. Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής και ενώ βρισκόμασταν ήδη στο κέντρο της Αθήνας μου γεννήθηκε η ιδέα να επισκεφθώ το χώρο βράδυ. Αποχαιρέτησα λοιπόν το φίλο μου και επικοινώνησα με ένα από τα μέλη της ομάδας μου.

Το βράδυ είχε φτάσει και εμείς βρισκόμασταν ήδη στο χωματόδρομο που οδηγούσε προς τη σπηλιά. Καθώς ανεβαίναμε το σημείο που ανηφορίζει και οδηγεί στο πλάτωμα από έξω, είδαμε ορισμένα παράξενα φώτα σαν φλας από φωτογραφική μηχανή. Σβήσαμε τα φώτα του αυτοκινήτου και κινηθήκαμε αργά μέχρι λίγα μέτρα έξω από τη σπηλιά. Βγαίνοντας από το αμάξι μας, ήρθε μια έντονη μυρωδιά, όμοια με εκείνη που έχουν τα νυχτολούλουδα. Το περίεργο ήταν ότι η οσμή προερχόταν από το εσωτερικό της σπηλιάς.

 Πήρα το φακό και κινήθηκα στο εσωτερικό της ώστε να εντοπίσω τους τυχόν υπεύθυνους της οσμής. Μπαίνοντας αντίκρισα τον άδειο χώρο ενώ ταυτόχρονα η μυρωδιά έγινε πιο έντονη, τόσο που άρχισε να μου προκαλεί δυσφορία. Αυτό όμως που μου έκανε να αποχωρήσω από το χώρο, δεν ήταν το άρωμα που προερχόταν από το πουθενά. Ο φακός μου είχε αρχίσει να χάνει τη φωτεινότητά του και η αιτία δεν ήταν η μπαταρίες. Αυτό το αόρατο πέπλο που συνοδευόταν από την οσμή, κατάφερνε – ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν – να απορροφά το φως! Συνδυάζοντας το φαινόμενο με την κατάσταση της Έρπουσας Σκιάς, αποχώρησα από το χώρο χωρίς να προσπαθώ να δώσω περισσότερες εξηγήσεις.

 Την ώρα της επιστροφής, στο σημείο που συνορεύει ο χωματόδρομος με την άσφαλτο, τα φώτα του αυτοκινήτου μας έφεξαν πάνω σε κάτι άμορφο που είχε μαύρες αποχρώσεις. Ο οδηγός φρενάρισε απότομα, πέφτοντας σε ένα μικρό χαντάκι, ενώ εγώ πετάχτηκα προσπαθώντας να φωτογραφήσω αυτό το άγνωστο «κάτι» που είχε προλάβει να εκτιναχθεί προς τα βράχια που ήταν πάνω μας. Πριν προλάβω να αποθανατίσω οτιδήποτε, μας έφεξαν τα φώτα ενός αστυνομικού τζιπ, ζητώντας να τους πούμε τι γυρεύαμε εκεί, ενώ εγώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να τους ρωτήσω αν αντιλήφθηκαν και εκείνοι ότι είδαμε εμείς. Το αποτέλεσμα; Να μας εξετάσουν με λεπτομέρεια όλο το αυτοκίνητο και να μας ζητήσουν να φύγουμε από εκεί…

Πηγή: Περιοδικό Mystery, Τεύχος 8, άρθρο του Γρηγόρη Τσουκαλά με θέμα Παράξενες ιστορίες από τη σπηλιά της Πεντέλης, σελίδα 35-37
http://psixikafenomena.blogspot.com/

ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGAA: Μεταφυσικά γεγονότα

Τα 10 πιο περίεργα φαινόμενα στον κόσμο!

Συμβαίνουν παντού σε όλο τον κόσμο. Ανεξήγητα φαινόμενα που η κοινή λογική δεν μπορεί να δώσει καμιά εξήγηση!

10 – Εξωγήινο μωρό βρέθηκε σε αγροτική φάρμα στο Μεξικό! 

Η Μεξικανική τηλεόραση αποκάλυψε μια σχεδόν απίστευτη ιστορία ότι το Μάιο του 2007, ένα μωρό εξωγήινο, βρέθηκε ζωντανό από έναν γεωργό στο Μεξικό, σύμφωνα με πληροφορίες από το Bild.com. However, μετά την ανακάλυψη ο γεωργός πνίγηκε σε ένα χαντάκι από το φόβο του...

Είναι πραγματικά εξωγήινος ή απλά μια επιμελημένη απάτη για να δώσει εξηγήσεις στον μυστηριώδη θάνατο; Οι εξετάσεις αποκάλυψαν ότι, παρόλο που παρουσιάζει παρόμοιες αρθρώσεις με του ανθρώπου, ο σκελετός του έχει τα χαρακτηριστικά μιας σαύρας! επίσης τα δόντια του, δεν έχουν ρίζες σαν τους ανθρώπους. 

Οι επιστήμονες είπαν ότι το πλάσμα ήταν πολύ ευφυέστατο. Σύμφωνα με την έκθεση του Bild.com υπάρχουν συχνές θεάσεις UFO στην περιοχή όπου βρέθηκε το πλάσμα. Ίσως να έμεινε πίσω σκόπιμα από εξωγήινους!

09 – Ορειβάτες βρήκαν τον θάνατο από άγνωστες δυνάμεις!

 Εννέα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μυστηριωδώς αφού έφυγε η σκηνή τους την νύχτα, σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν, ενώ είχαν κατασκηνώσει σε ένα βουνό στις 2 Φλεβάρη του 1959! 
Έξι βρέθηκαν νεκροί, λόγω υποθερμίας,  ενώ ο ένας πέθανε από σοβαρή ζημιά στο κρανίο. Δύο άλλοι πέθαναν από κατάγματα στο στήθος, που οφείλονται σε ακραία άγνωστη δύναμη! 
Μια γυναίκα ακόμη βρέθηκε με ξεριζωμένη την γλώσσα της! 
Βρέθηκαν υψηλές δόσεις ραδιενεργής μόλυνσης πάνω τους, αν και η πηγή παραμένει άγνωστη. 
Τα πτώματά τους βρέθηκαν στο χιόνι, με ίχνη από δικές τους πατημασιές μόνο και βγήκε το συμπέρασμα ότι είχαν εγκαταλείψει την σκηνή τους, η οποία βρέθηκε σκισμένη από μέσα από τους ίδιους.

08 – Εξωγήινες μορφές εμφανίστηκαν σε τοίχο στον Καναδά! 

Σύμφωνα με το εξωτερικά μέσα ενημέρωσης δύο ανεξήγητες εικόνες εξωγήινων μορφών,  εμφανίστηκαν σε ένα κομμάτι του τοίχου σε κάποια νότια πόλη του Καναδά. 
Από τις εικόνες το σχήμα των εξωγήινων είναι πολύ σαφής. Η Caron, μια κάτοικος της περιοχής, είδε αρχικά το μυστηριώδες συμβάν και αισθάνθηκε πολύ παράξενα, και στη συνέχεια συνειδητοποιώντας τι έβλεπε κατάλαβε ότι έμοιαζαν πολύ με εξωγήινους. 

07 – Το ιπτάμενο αυτοκίνητο στο Google earth

Τον Ιανουάριο του 2006, το πρώτο «ιπτάμενο αυτοκίνητο» ήταν ένα στίγμα στο Google Earth στο σημείο Walter στην εύπορο νοτιοδυτικό προάστιο Περθ της Bicton.
Το δεύτερο «ιπτάμενο αυτοκίνητο" βρέθηκε από την υπηρεσία δορυφορικών εικόνων του Google κοντά σε ένα προαστιακό πάρκινγκ στις παρυφές του Περθ.

Η εικόνα του μυστηριώδες αυτοκινήτου εντοπίστηκε στο Google Earth από μια ιστοσελίδα. Το αυτοκίνητο είναι σταθμευμένο κοντά σε σπίτια και σε ένα χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και φαίνεται να είναι κυμαινόμενο, φαίνεται μια σκιά στο έδαφος  από κάτω.

 06 – Αστροναύτης σε γλυπτική καθεδρικού ναού, που χτίστηκε πριν 1100 χρόνια! 

Μέσα στον υπέροχο καθεδρικό ναό Ieronimus της Ισπανίας, που χτίστηκε από τον Επίσκοπο de Salamanca το 1102 μ.Χ., μεταξύ των συναρπαστικών  γλυπτών των μυθικών ζώων και των αγίων, θα βρούμε και αστροναύτες της NASA...

05 – Τεράστια ίχνη ποδιών στην Πολωνία!

Ένας Πολωνός τράβηξε κατά λάθος πλάνα από το «τέρας με τα τεράστια πόδια» κατά την αναρρίχηση του στα βουνά. Τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης δήλωσαν ότι ή είναι μια  απόδειξη από μια καταπληκτική ανακάλυψη ή ένα περιπετειώδες αστείο. Στην έκθεση του ο Κοβάλσκι, (ο αυτόπτης μάρτυρας), είπε ότι το τέρας κρύβονταν πίσω από ένα βράχο, πριν τον δει και τρέξει μακριά!

04 – Ένα τεράστιο φίδι ή φωτογραφικό τρυκ;

Η Daily Telegraph του Λονδίνου γέμισε  το πρωί της Παρασκευής με φωτογραφίες από αναγνώστες, για την εμφάνιση ενός τεράστιου φιδιού σε ένα τροπικό ποτάμι, λέγεται ότι είναι κάπου στην Νοτιοανατολική Ασία στο νησί της Βόρνεο, «ξεσηκώνοντας  μεγάλη ανησυχία μεταξύ των τοπικών κοινοτήτων."

03 – Φάντασμα σε φωτογραφία από κινητό τηλέφωνο;

Ένα κορίτσι στην Αμερική βρήκε τυχαία σε μια φωτογραφία της ανιψιάς της, που τράβηξε από το κινητό της τον Αύγουστο του 2009, την εικόνα της γιαγιάς της, η οποία είχε πεθάνει το 1990.
Η φωτογραφία εξετάστηκε από ειδικούς και αποδείχτηκε η γνησιότητα της. 
Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει πώς το πρόσωπό της εμφανίζεται στη φωτογραφία. Ήταν Φάντασμα;

 

02 -  Δακρύζει το Τείχος των Δακρύων στην Ιερουσαλήμ;

Τον Ιούλιο του 2002, τα δάκρυα σαν νερό "έπεφταν" σε μια πέτρα από το περίφημο Τείχος των Δακρύων στην Ιερουσαλήμ. 
Ορισμένοι προσκυνητές είπαν ότι το νερό έπεφτε από μια πέτρα και ότι είχε διατηρηθεί ένα σχήμα σαν ορθογώνιο.
Μια ομάδα αρχαιολόγων υποστήριξε, ότι ήταν έκκριση από φυτά, και όχι νερό μετά από έρευνα που έκαναν. 
Ωστόσο, δεν μπορούσαν να δώσουν τις απαντήσεις στα ερωτήματα,  γιατί δεν υπήρχαν τα ίδια σημάδια σε άλλες πέτρες και γιατί διατηρούνται σε ορθογώνιο παραλληλόγραμμο.

 

01 – Στόλος φάντασμα στα νερά της Σιγκαπούρης! 

Σύμφωνα με την Daily Mail της Μεγάλης Βρετανίας, ο πιο τεράστιος και μυστηριώδης «στόλος φάντασμα» είχε εμφανίστηκε στα ανοικτά των ακτών της Σιγκαπούρης. Ο αριθμός των πλοίων είναι μεγαλύτερος από το άθροισμα των σκαφών και των δύο αμερικανικών και βρετανικών πλοίων του ναυτικού. 
Ωστόσο, δεν υπήρξε καμία ύπαρξη προσώπων και εμπορευμάτων στα πλοία. 
Κάποιοι λένε ότι αφέθηκαν εκεί  από πτώχευση των ναυτιλιακών πρακτορείων από την παγκόσμια οικονομική κρίση.

 Μετάφραση – Επιμέλεια: Christiana / Himaira

 
http://grizosgatos.blogspot.com

Το μικρό... φάντασμα στο λιβάδι!

Η Shannon D' Arcy βρισκόταν στο λιβάδι, που βρίσκεται ακριβώς πίσω από το σπίτι της, στη περιοχή Somerset, στην Evercreech της Βρετανίας.
Αντικρίζοντας μια αγελάδα να φροντίζει το νεογέννητό της, έτρεξε να πάρει την φωτογραφική της κάμερα και να απαθανατίσει την ωραία εικόνα.
Όταν μετά από μήνες αποφάσισε να εκτυπώσει τη φωτογραφία για να την τοποθετήσει στο δωμάτιο της, έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της. Μπροστά από το αγαπημένο ζώο, εμφανίστηκε η μορφή ενός μικρού αγοριού!
"Ξέρω πολύ καλά ότι την ημέρα εκείνη δεν υπήρχε κανείς στο χωράφι!", δήλωσε συγκλονισμένη η Shannon σε τοπική εφημερίδα. Το γεγονός την αναστάτωσε τόσο πολύ που ξεκίνησε μία προσωπική έρευνα για να ανακαλύψει ποιο μπορεί να ήταν το αγόρι που το "φάντασμά" του αποτυπώθηκε στη φωτογραφία.
Βρήκε ότι δυο αδελφάκια πριν πολλά χρόνια είχαν καεί ζωντανά, όταν είχε ξεσπάσει μεγάλη πυρκαγιά η οποία κατέστρεψε το σπίτι που βρισκόταν ακριβώς δίπλα από το χωράφι. Το δυσάρεστο γεγονός εκτυλίχθηκε στα τέλη του 19 αιώνα και η Shannon είναι βέβαιη πως από τότε οι αδικοχαμένες παιδικές ψυχές τριγυρνούν στο μέρος που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν!
Προσωπική μας -ταπεινή- άποψη: το "φάντασμα" του αγοριού στο λιβάδι είναι πολύ "ζωντανό" για να είναι αληθινό! Ή μήπως όχι;

ΠΗΓΗ:  pyles.tv

Μόρα: o νυχτερινός επισκέπτης που σκορπά τρόμο!

Έχετε νιώσει ποτέ στον ύπνο σας πως μια σκιά σας πλησιάζει από άγνωστη προέλευση, σας ακινητοποιεί και σας παίρνει την ψυχή; Νιώσατε τον τρόμο, σαν να βρίσκεστε σε πλήρη παράλυση - αβοήθητος - χωρίς καμία ελπίδα για άμυνα; Τι συμβαίνει όταν κοιμόμαστε και ποια άγνωστα πλάσματα-οντότητες μας περιβάλλουν, χορεύοντας τριγύρω μας ενώ εμείς αγνοούμε παντελώς την μορφή και τις προθέσεις τους;

Πρόκειται για τον κόσμο των σκιών. Έναν κόσμο άυλο και παράλληλο, όπου κατοικεί η γριά μόρα και ο βραχνάς. Για το μυστήριο αυτό έχουν ερευνήσει πολλοί μελετητές του μεταφυσικού.

Μεταξύ αυτών ήταν ο Γιώργος Μπαλάνος ο οποίος μάλιστα το αναφέρει σαν «έρπουσα σκιά». Υπάρχει ωστόσο μια επιστημονική εξήγηση του φαινομένου ή πρόκειται για ένα μεταφυσικό (μετά-την φύση) γεγονός; Τι λένε στις προσωπικές τους μαρτυρίες άτομα που έζησαν τον εφιάλτη της «σκιάς» / της «μόρας» και πως το αντιμετώπισαν;

Ο Τζόναθαν Μπράιτ, έχει ερευνήσει διεξοδικά το θέμα της Μόρας. Μιλώντας στον Γιάννη Μούτσο, αποκαλύπτει τα στοιχεία των ερευνών του και τα συμπεράσματα στα οποία έχει καταλήξει.

"Ποια είναι η γριά Μόρα;"

"Το φαινόμενο της Μόρας είναι γνωστό από την παράδοση περισσότερο. Είναι κάτι συνηθισμένο και παρατηρείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η Μόρα είναι το φαινόμενο κατά το οποίο κυρίως όταν ήμαστε ξαπλωμένοι και σε χαλάρωση την ώρα του ύπνου ή σε υπναγωγικά στάδια, νοιώθουμε μια επίθεση από κάτι ξένο να μας πλακώνει, να μην μας επιτρέπει να αναπνεύσουμε και συχνά αυτό συνοδεύεται από οπτασίες από μορφές σκοτεινές, σκιώδεις. Αυτό είναι που έχει μείνει και στην παράδοση να λέμε σαν Μόρα ή Βραχνά. Είναι το αντίστοιχο του σαξονικού nightmare ενώ η μόρα η βαλκανική είναι το nightmare των άγγλων".

"Ένα πραγματικό φαινόμενο"

"Πραγματικό είναι με την έννοια του οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε εμείς σαν αληθινό, εγώ θα το ονόμαζα πραγματικό. Η διάκριση του πραγματικού με το αληθινό για μένα είναι λεπτή και δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος αντιλαμβάνεται κάτι με τον Α ή με τον Β τρόπο, όσο με τα αν υπάρχει κάτι πραγματικά που να προκαλεί ένα ερέθισμα ώστε ο άλλος να το αντιληφθεί με κάποιο τρόπο. Η επιστήμη το εξετάζει και το διερευνά σαν φαινόμενο το οποίο μπορεί να προκαλείται από τον οργανισμό. Η παράδοση πάλι έχει τις δικές τις ερμηνείες -ότι πρόκειται για ένα πλάσμα το οποίο έρχεται και επιτίθεται. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.

Υπάρχουν διάφορες μορφές που παραδοσιακά μπορεί να παίρνει αυτό το φαινόμενο, όπως, η γριά ή ένα μικρό πλάσμα με ένα σκουφί. Τέτοιες καταγραφές έχουνε γίνει από τον Νικόλαο Πολίτη από τις αρχές του 20ου αιώνα, τέλη 19ου αιώνα. Υπάρχουν παραδόσεις και παραδοσιακές ρύσεις που αφορούν αυτό το πράγμα: λένε ότι «με πλάκωσε η Μόρα» ή «έβγαλα το Βραχνά» ".

"Μόρα - μια συμφωνία σιωπής;"

"Εκείνο που περιγράφει ένας άνθρωπος που έχει έρθει σε επαφή με την Μόρα είναι ένα βίωμα του. Συνήθως όμως αποφεύγει να το περιγράψει γιατί φοβάται. Είναι συνήθως κάτι που το καταπνίγει. Δεν είναι πολλές φορές που αυτός που βιώνει κάτι τέτοιο -χωρίς κάποιο έναυσμα- θα βγει να μιλήσει αριστερά και δεξιά. Παρόλα αυτά είναι πάρα πολύς ο κόσμος που το βιώνει. Σε μια στατιστική έρευνα που είχε κάνει ο Χάφορντ πριν από 20 χρόνια, έδειξε ότι τουλάχιστον ένα 15% έχει αντίστοιχα βιώματα έστω και μία φορά στη ζωή του και αυτό είναι το βίωμα που μένει στον άνθρωπο και το οποίο θα περιέγραφε. Το βίωμα είναι αναμφισβήτητο. Δεν είναι ένα παραμυθάκι. Είναι βίωμα".

"Το βίωμα της Μόρας"

"Αυτό που βιώνει κανείς το αντιλαμβάνεται περισσότερο σαν αίσθηση ότι κάτι του επιτίθεται, κάτι τον πλακώνει, κάτι τον δυσκολεύει να αναπνεύσει. Και συχνά αυτό το κάτι το βλέπει κιόλας με πολύ συγκεκριμένες μορφές. Μορφές σκιώδεις που συνήθως θυμίζουν κάποιον σκοτεινό κουκουλοφόρο ή -ανάλογα πως την ερμηνεύει κανείς- σαν γυναικεία μορφή με κουκούλα, μαντίλα ή κάποιος τύπος με καπέλο άλλοτε ημίψηλο άλλοτε σε στυλ καουμπόικο.

Ουσιαστικά τη σιλουέτα βλέπουνε ή και κάποιο πλάσμα που είναι καθισμένο πάνω τους ή τους πιέζει. Είναι μεγάλη συζήτηση το αν αυτό είναι γέννημα του εγκεφάλου τους ή είναι κάτι το οποίο έρχεται πραγματικά πάνω τους εκείνη τη στιγμή. Πιστεύω ότι η αλήθεια είναι κάπου ενδιάμεσα. Η εναλλακτική άποψη των ερευνητών είναι ότι πραγματικά αφορά κάποια άλλα πλάσματα τα οποία μπορεί να είναι οντότητες από κάποιες άλλες διαστάσεις, μπορεί να είναι κάποια δαιμονικά πλάσματα.

Από την άλλη πλευρά η άποψη της ψυχιατρικής, ψυχολογίας κάνει λόγο για παραίσθηση ουσιαστικά που προκαλείται για τον Α ή Β λόγο από κάποιον μηχανισμό στον άνθρωπο. Ωστόσο η δική μου έρευνα έχει δείξει ότι υπάρχει ένα ερέθισμα εξωτερικό το οποίο επικοινωνεί και εσωτερικά με τον άνθρωπο και η μορφή που βλέπουμε δεν έχει τόση μεγάλη σημασία. Είναι απλά ένα μέσο που επικοινωνούμε με το περιβάλλον, και έτσι το αντιλαμβανόμαστε¨".

"Οι άνθρωποι δεν κοιμούνται όταν βλέπουν την Μόρα"

"Οι περισσότερες μαρτυρίες λένε ότι η Μόρα εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι είναι ξαπλωμένοι στο κρεβάτι τους σε απόλυτο σκοτάδι. Υπάρχουν και μαρτυρίες για ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά τα στάδια. Βλέπουν αντίστοιχες μορφές σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες.

Κατά κανόνα, σύμφωνα με τις περισσότερες μαρτυρίες συμβαίνει την ώρα που είναι προς τα στάδια πριν και μετά από τον βαθύτερο ύπνο δηλαδή σε υπναγωγικό στάδιο το οποίο είναι ένα λεπτό χρονικό σημείο γιατί την ίδια στιγμή υπάρχει και η ζυγαριά μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου που αρχίζει και μετακινείται από τη μία και την άλλη μεριά. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι μια στιγμή που μπορεί να ανοίξει μία πύλη μέσα από την οποία μπορείς να επικοινωνήσεις με κάποιον άλλο χωροχρόνο, ή μια άλλη διάσταση".
http://www.pyles.tv/

Α.Τ.Ι.Α. - Το ατύχημα στην Αταλάντη

Χρόνος: 2 Σεπτεμβρίου 1990
Τόπος: Μέγας Πλάτανος στην κεντρική Ελλάδα - Αταλάντη

Την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου του 1990 μία σειρά από περίεργα γεγονότα συνέβησαν στην Ελλάδα και αποτέλεσαν μία από τις πιο παράξενες περιπτώσεις εμφάνισης εξωγήινων σε αυτόν τον πλανήτη.
Αταλάντη είναι το όνομα μιας πόλης, που βρίσκεται στην κεντρική Ελλάδα, στο νομό Φθιώτιδας. Ένας νομός με πολλές αναφορές στην Ελληνική Μυθολογία και την Ιστορία.


Το γεγονός που συνέβη εκείνο το βράδυ στην Αταλάντη, δεν ήταν ένα απομονωμένο γεγονός. Συνέβη ως αποτέλεσμα μιας σειράς εμφανίσεων και στενών επαφών που σημάδεψαν εκείνη την εβδομάδα την Ελλάδα.

Οι πρώτες αναφορές κάνουν λόγο όχι για ένα, αλλά για 12 με 17 ιπτάμενα αντικείμενα, που εμφανίστηκαν αρχικά επάνω από το βουνό της Πεντέλης, στην Αθήνα. Αργά το βράδυ της Κυριακής, στης 2 Σεπτεμβρίου εκείνης της χρονιάς, ένα σμήνος από ΑΤΙΑ, περνάει πάνω από την Κεντρική Ελλάδα, κατευθυνόμενο προς τον Βορά, τη Μακεδονία. Πετάνε πάνω από τη Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική και τελικά την Καβάλα όπου αλλάζουν πορεία, και κατευθύνονται πλέον πίσω στη νότια Ελλάδα. Αυτή τη φορά τα ΑΤΙΑ πετούν νότια ως την Πελοπόννησο, όπου πάλι αλλάζουν πορεία, αυτή τη φορά προς την κεντρική Ελλάδα. Είναι κατά τη διάρκεια εκείνου του χρόνου όπου πάρα πολλές αναφορές γίνονται στην αστυνομία, στους ραδιοφωνικούς σταθμούς και στις εφημερίδες. Οι εφημερίδες είχαν πρωτοσέλιδα, και αναλυτικά άρθρα με τίτλους όπως: "ΑΤΙΑ έχουν καταλάβει την Ελλάδα", "Ένα ιπτάμενο τραίνο πετούσε στον ουρανό", "Φώτα ταξίδευαν στους ουρανούς". Πολλές αναφορές, αξιόπιστα άτομα έγιναν αυτόπτες μάρτυρες και πληροφορίες έρεαν από όλα τα σημεία της Ελλάδας. Σε αυτό το σημείο γίνετε ένα ασυνήθιστο γεγονός. Καθώς ήταν στο δεύτερο πέρασμά τους πάνω από την κεντρική Ελλάδα, περίπου στις 9:30 μ.μ., ένα από τα ΑΤΙΑ, φάνηκε να έχει δυσλειτουργίες, δεδομένου ότι άλλαξε το χρώμα του σε φωτεινό κόκκινο και μερικοί μάρτυρες ανέφεραν ότι άκουσαν μεταλλικούς ήχους. Τελικά προσγειώθηκε στο λόφο της Προφήτη Ηλία (υψόμετρο 726m) ακριβώς έξω από το μικρό χωριό Μέγας Πλάτανος, μερικά χιλιόμετρα από την Αταλάντη . Αυτά τα αντικείμενα που προσγειώθηκαν στην περιοχή, είχαν το μέγεθος ενός τρακτέρ και μία στρογγυλή μορφή. Οι μάρτυρες ανέφεραν πως μερικά κοντά ανθρωποειδή όντα ήταν μέσα.

Από το σχηματισμό των 12-17 αντικειμένων το ένα άρχισε να χάνει ύψος και μπήκε σε τροχιά σύγκρουσης με το έδαφος. Λίγα λεπτά αργότερα το αντικείμενο συντριβή στο έδαφος με πολλούς θορύβους και μαύρο καπνό. Μόλις το αντικείμενο συντριβή, τα υπόλοιπα αντικείμενα ακόμα σε σχηματισμό, προσγειώθηκαν γύρω από τον πρώτο, σαν να το προστατεύανε. Το γεγονός άρχισε στις 9:30 μ.μ. της Κυριακής και τελείωσε στις 3:00 π.μ. ξημερώματα της Δευτέρας. Μετά από τη σύντομη παραμονή τους στο λόφο του Προφήτη Ηλία, τα αντικείμενα έφυγαν, παίρνοντας μαζί τους και το κατεστραμμένο σκάφος. Την επόμενη ημέρα μόνο ένα παράξενο υγρό (πιθανόν να χρησιμοποιήθηκε για κατάσβεση φωτιάς) και λίγος καπνός, πρόδιδαν τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας. Μάρτυρες βρήκαν κομμάτια από εξοπλισμό και ένα αντικείμενο σαν σφουγγάρι. Ένα άτομο που έψαχνε την περιοχή, βρήκε κοντά στην περιοχή προσγείωσης, ένα δέντρο πεύκο, που είχε καεί και όταν το άγγιξε, εμφανίστηκαν φουσκάλες στο χέρι του σαν να τον είχε κάψει. ’Αλλοι βρήκαν μικρά κομμάτια μετάλλου, καλωδίων και άλλων συντριμμιών που τα μαζέψανε και τα παραδόσανε στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα. Ο Αστυνομικός Διευθυντής της Αστυνομικής Διεύθυνσης Φθιώτιδας, ενημερώθηκε για το γεγονός, και διέταξε κατάλληλη έρευνα. Επίσης πιστοποίησε ότι το εν λόγω αντικείμενο έκαψε το χορτάρι και τους θάμνους σε μια ακτίνα 200 μέτρων. Στην περιοχή βρέθηκαν συντρίμμια αποτελούμενα από διάφορα μεταλλικά κομμάτια, ένα στρογγυλό μεταλλικό πλαίσιο από καλώδια και διάφορα άλλα χειροποίητα αντικείμενα. Όλα αυτά μεταφέρθηκαν στην αεροπορική βάση της Τανάγρα, πού είναι η έδρα του κέντρου έρευνας και τεχνολογίας της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας. Οι υπάλληλοι της πολεμικής αεροπορίας που πήραν τα αντικείμενα από την περιοχή της συντριβής, έγραψαν στην αναφορά τους, ότι τα συντρίμμια δεν ήταν τίποτε το αξιόλογο, και πιθανώς να ήταν από ένα πολεμικό αεροπλάνο. Αλλά η επιτροπή που εξέτασε το τι βρέθηκε στην Αταλάντη, είχε μια διαφορετική άποψη. Ο Αστυνομικός Διευθυντής ανέφερε επίσης στην αναφορά του, ότι εκτός από τα άτομα που βεβαίωσαν το γεγονός, υπάρχει επίσης και η αναφορά των αστυνομικών και των κατοίκων από τα γειτονικά χωριά που επιβεβαιώνουν την ιστορία.

Αυτή η ακολουθία γεγονότων μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Είτε ολόκληρη η περιοχή της Αταλάντης υπέφερε από μαζική υστερία και παραισθήσεις για εξωγήινους, ή κάτι συνέβη. Διάφοροι σκεπτικιστές, λένε ότι το γεγονός έγινε κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για την επιχείρηση "Καταιγίδα της Ερήμου", και ότι όλα μπορεί να ήταν ένα μυστικό πρόγραμμα της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, ότι οι Αμερικανοί εξέταζαν το νέο εξοπλισμό τους στην Ελλάδα!!!!

Αλλά η επίσημη δήλωση από την πολεμική αεροπορία, κατέπληξε τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων και των ερευνητών των ΑΤΙΑ.
Στις 19 Οκτωβρίου του 1990 το κέντρο έρευνας και τεχνολογίας της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, εξέδωσε μια δήλωση σχετικά με το γεγονός στην Αταλάντη.

Σύμφωνα με αυτή την δήλωση, στις εγκαταστάσεις βρέθηκαν:

Κομμάτια ενός θηλυκού βύσματος 11 εκατοστά στη διάμετρο, φτιαγμένο από χαλκό και με αραβικούς αριθμούς στο κέντρο του.

Μία σειρά ενός multipin καλωδίου φτιαγμένο από χαλκό, συνδεδεμένο με προαναφερθέν βύσμα. Ο μονωτής αυτών των καλωδίων έγινε από ένα μετάξι όπως το ύφασμα και το τεφλόν.

Ένα καμένο ελαστικό κυκλικό κάλυμμα.

Ένα δαχτυλίδι από χάλυβα.

Τρεις μπάρες από χάλυβα 10 cm η κάθε μία. Στην κάτω μεριά δύο ρυθμιστές με το ελληνικό γράμμα Φ στην βάση τους.

Η έκθεση βεβαιώνει ότι:
Τα συντρίμμια που βρέθηκαν, ήταν γήινης προέλευσης, δεδομένου ότι υπήρχαν αριθμητικές και αλφαβητικές ενδείξεις.

Ήταν παλαιάς τεχνολογίας, βασισμένοι στα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν.
Είναι πιθανώς κομμάτια ενός παλαιού δορυφόρου. Αυτό το συμπέρασμα βασίστηκε στις μετρήσεις, την καλωδίωση και την κατασκευή.
Ο δορυφόρος πρέπει να είναι από την Ευρώπη ή την πρώην σοβιετική ένωση, δεδομένου ότι μόνο σε αυτές τις περιοχές του κόσμου το μετρικό σύστημα είναι σε μέτρα και εκατοστά.

Σχετικά με το γράμμα Φ, η επιτροπή ανέφερε ότι είναι από τη σοβιετική ένωση δεδομένου ότι εκείνη η χώρα χρησιμοποιεί το ελληνικό αυτό γράμμα στο κυριλλικό αλφάβητό της και επίσης έχει την τεχνολογία για μια τέτοια συσκευή.

Αυτή είναι μια καλή έκθεση. Μια επίσημη έκθεση. Μια έκθεση που ένας επιστήμονας μπορεί να την κοιτάξει και να πει "ναι, ένας δορυφόρος έπεσε στο έδαφος, δεν έκαψε τίποτα, δεν έκανε κανέναν κρατήρα στην περιοχή της σύγκρουσης, άφησε μερικά καλώδια και έπειτα επέστρεψε στην προηγούμενη θέση του". Μη αναφέροντας ότι τα άλλα αντικείμενα που "έπεσαν" με τον "δορυφόρο", βοήθησαν στην επισκευή του και έπειτα έφυγαν για τον προορισμό τους γύρω από τη γη.

Μερικοί μπορεί να πουν ότι ο δορυφόρος, κάηκε στην είσοδό του στην ατμόσφαιρα και ότι όλα αυτά που βρέθηκαν, πραγματικά είναι κομμάτια ενός δορυφόρου. Αλλά εάν αυτό είναι σωστό, τότε γιατί οι ανώτεροι υπάλληλοι της πολεμικής αεροπορίας, απείλησαν τους μάρτυρες για να παραδώσουν όλα τα αντικείμενα που βρήκανε και γιατί συνεχίζανε να λένε ότι τα συντρίμμια κοστίζανε μια περιουσία; Και γιατί μετά από το λίγο της παραμονής τους στο κέντρο έρευνας και τεχνολογίας της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, τα συντρίμμια μεταφέρθηκαν στη NASA, ενώ στους μάρτυρες είπανε να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό;

Με όλες αυτές τις ερωτήσεις στο μυαλό, οι αστρονόμοι έδωσαν μια διαφορετική άποψη σε αυτό το γεγονός. Τα συντρίμμια ήταν κομμάτια από μία βροχή μετεωριτών που επισκέπτεται τη γη κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια του τέλους του καλοκαιριού. Αλλά εάν είχε συμβεί αυτό, πρέπει να είναι πολύ σίγουροι ότι είχαν αφθονία μηχανημάτων επάνω τους. Είναι λίγο παράξενο να βρεθούν καλώδια και μεταλλικά κομμάτια δημιουργημένα από μια ευφυή μορφή ζωής σε μία βροχή μετεωριτών που πέφτει από τον ουρανό.

Εάν το γράμμα Φ, που βρέθηκε στην περιοχή της Αταλάντης είναι ένα παράξενο εύρημα και φέρνει οποιεσδήποτε παράξενες σκέψεις στο μυαλό σας, αναρωτηθείτε. Σε μια άλλη υποτιθέμενη περιοχή συντριβής, σε ένα άλλο μυστικό πρόγραμμα καιρικών μπαλονιών (πιστεύω να το ξέρετε το Roswell), μια φράση βρέθηκε στα ελληνικά... μια λέξη: "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" και "ΙΣΙΣ".

ΠΗΓΗ:  theoriesvrasida.blogspot.com

Μια ολόκληρη γειτονιά είδε το φάντασμα ενός μικρού κοριτσιού.

Ο σεισμός, έφερε... φαντάσματα!

Ο Anton Heyrick ο οποίος είναι ερευνητής παραφυσικών φαινομένων ισχυρίζεται πως ο σεισμός που έπληξε την πόλη Canterbury της Ν. Ζηλανδίας στις 4 Σεπτεμβρίου του 2010, είχε σαν συνέπεια την αύξηση των ηλεκτρονικών μηνυμάτων και των τηλεφωνικών κλήσεων προς την ερευνητική του ομάδα.

  Όλες οι κλήσεις ήταν σχετικές με μαρτυρίες , πληροφορίες και αναφορές για παραφυσικά φαινόμενα στην περιοχή.

 Τα περισσότερα περιστατικά σχετίζονται με περίεργους ήχους, ενώ κάποιος ανέφερε ότι δέχθηκε επίθεση από ένα φάντασμα! Μπορεί άραγε μία σεισμική δραστηριότητα να προκαλέσει την…
παρουσία φαντασμάτων και άλλων παραφυσικών φαινομένων;

Πώς εξηγεί το φαινόμενο ο ερευνητής παραφυσικών φαινομένων

 Ο Heyrick ισχυρίζεται ότι η ένταση και η δύναμη του σεισμού είναι πιθανό να αυξήσει την παραφυσική δραστηριότητα σε έναν τόπο. Ο ίδιος αναφέρει: «Οι άνθρωποι μας τηλεφωνούν συχνά και μας αναφέρουν ότι νιώθουν «κάτι» μέσα στο σπίτι τους. Όμως, από τη στιγμή του σεισμού και μετά, οι αναφορές αυτές έχουν γίνει πιο έντονες».

 Σύμφωνα με τους ερευνητές οι ζημιές που προκλήθηκαν από τη σεισμική δόνηση σε πολλά παλιά κτίσματα και τμήματα αυτών όπως τοίχοι, πατώματα κλπ, προκάλεσαν την αύξηση της παραφυσικής δραστηριότητας στην περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο ξύπνησαν «ξεχασμένα» φαντάσματα.

Τι λένε οι ψυχολόγοι

  Οι ψυχολόγοι από την άλλη μεριά, υποστηρίζουν ότι πρόκειται για ένα ασυνήθιστο μεν, απολύτως εξηγήσιμο δε, μετατραυματικό σύμπτωμα! Οι άνθρωποι μετά από έντονους σεισμούς αισθάνονται φόβο και ανασφάλεια. Αν μάλιστα κατοικούν σε περιοχή με παλιά σπίτια είναι πολύ πιθανό να αισθάνονται πανικό στο παραμικρό τρίξιμο ή φύσηγμα του αέρα και να το ερμηνεύουν με φανταστικούς τρόπους!

  "Αρκεί ένας άνθρωπος να υποστήριξε δημοσίως ότι μετά τον σεισμό αντιλήφθηκε κάποιο... πνέυμα στο απίτι του, για να εμφανιστούν δεκάδες άλλοι που θα υιοθετήσουν την ερμηνεία αυτή", δηλώνουν!

ΠΗΓΗ : pyles.tv

Τα φαντάσματα του Αλκατράζ

Φύλακες ασφαλείας αναφέρουν ανατριχιαστικούς θορύβους και την αίσθηση ύπαρξης κάτι του ανεξήγητου στην - από καιρό κλειστή φυλακή: Το νησί του Αλκατράζ είναι μια τουριστική ατραξιόν που το διαχειρίζεται το National Park Service. Η πρώην φυλακή στον Κόλπο του San Francisco έχει θεωρηθεί αρκετές φορές ως στοιχειωμένη από τους αξιωματικούς της τοπικής αστυνομίας που φροντίζουν για την ασφάλεια.

Νησί του Αλκατράζ, Καλιφόρνια: Κάθε μέρα μετά την δύση του ηλίου κι ενώ το τελευταίο ferry boat αποχωρεί από αυτό το ερημωμένο κι ανεμοδαρμένο νησί, μόνο ένας άνθρωπος μένει πίσω. Είναι ο νυχτερινός φύλακας του Αλκατράζ.

Υπό το φως του φακού του, ο Gregory Johnson κάνει εξονυχιστικό έλεγχο στην σκοτεινή πτέρυγα της πρώην φυλακής που κάποτε ήταν ο τόπος που φιλοξενούσε τους πιο μοχθηρούς δολοφόνους και ψυχωτικούς εγκληματίες της χώρας.

"Τι θόρυβος είναι αυτός;" ρωτάει, ρίχνοντας φως σε μια μισάνοιχτη πόρτα ενός κελιού απομόνωσης. Κοντοστέκεται κι ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους μπροστά σε ένα...
ακόμη ανεξήγητο φαινόμενο του Αλκατράζ. Αναφέρει ψιθυριστά: "Φίλε, δεν θα μπορούσα να είμαι εδώ τη νύχτα χωρίς το όπλο μου".

Μέχρι την στιγμή που το πρώτο ferry boat καταφτάνει με την αυγή, ο αξιωματικός της U.S. Park Police περνάει τη νύχτα με τεταμένα νεύρα και φαντασία που καλπάζει, κάνοντας περιπολία στο μέρος που κάποτε ήταν γνωστό ως το Νησί του Διαβόλου της Αμερικής.
Ορδές απελπισμένων ανδρών

Στο πέρασμα των χρόνων, το Αλκατράζ ήταν η εφιαλτική τελική κατάληξη για 1576 δολοφόνους, γκάνγκστερ κι επικηρυγμένους εγκληματίες από το Κράτος. Γνωστό ως "Ο Βράχος", το νησί με έκταση 12 εκτάρια ήταν διαβόητο για τα φρικτά κελιά και την αυστηρή πειθαρχία που πολλές φορές απαιτούσε απόλυτη ησυχία. Ύστερα από αρκετές δεκαετίες λειτουργίας, η φυλακή έκλεισε στις 21 Μαρτίου του 1963 με τον αποχαιρετιστήριο λόγο του Frank Weatherman ο οποίος ανέφερε: "Η φυλακή του Αλκατράζ ποτέ δεν ήταν καλή για κανένα" ενώ ό,τι απέμεινε είναι ο αριθμός των απεγνωσμένων ανθρώπων που κάποτε φυλακίστηκαν εκεί.

"Δεν πιστεύω στα φαντάσματα καθαυτά", είπε ο 38χρονος Johnson. Κρατώντας μια αρμαθιά κλειδιά κάνει τη νυχτερινή του περίπολο στον γύρο του νησιού. Διασχίζει τον διάδρομο με τα κελιά στα οποία έζησαν κάποτε ο ληστής και γκάνγκστερ Arthur "Doc" Barker κι ο απαγωγέας Alvin Karpavicz, γνωστός ως "ο ανατριχιαστικός Karpis", ο τέως νούμερο 1 δημόσιος κίνδυνος.

Ελέγχει την ιατρική πτέρυγα στην οποία ο Robert Stroud, "ο άνθρωπος πουλί του Αλκατράζ" πέρασε 17 χρόνια. Κρυφοκοιτάζει μέσα στον χώρο με τα πλυντήρια όπου ο γκάνγκστερ Alphonse Capone, γνωστός ως "ο Σημαδεμένος", προσπάθησε να διαφύγει σπρώχνοντας τους καθαριστές. Περιπολεί το γραφείο των διοικητών της φυλακής που είχαν ψευδώνυμα όπως "Αλμυρό νερό, Γύφτος, Cowboy κι υποσχόμενος Paul".

Κατά καιρούς, του φαίνεται ότι η παλιά φυλακή παίζει παιχνίδια με το μυαλό του. Μια νύχτα, την στιγμή που ηχούσε το κουδούνισμα του πλοιαρίου και το προειδοποιητικό κουδούνι για την ομίχλη, ορκίζεται πως άκουσε κάποια ποτήρια να χτυπάνε μεταξύ τους, όπως γίνεται σε μια πρόποση. Ακούει τα ποντίκια να διασχίζουν τα πατώματα των διαδρόμων και τον αέρα να ουρλιάζει και που πολλές φορές ακούγεται σαν ένα τρανταχτό γέλιο.

Όπως αναφέρει: "Αυτό το μέρος είναι εφιαλτικό όταν πέφτει το σκοτάδι. Μπορεί να κάνει τις τρίχες σου να σηκωθούν όρθιες."
Βίαια παιχνίδια μυαλού

Για πολλά χρόνια οι υπάλληλοι της εταιρίας των ferry boat αναλάμβαναν τη νυχτερινή βάρδια στο νησί όμως από το προηγούμενο φθινόπωρο που το National Park Service ανέλαβε την διαχείριση του Αλκατράζ άλλαξαν οι παρεχόμενες υπηρεσίες των εταιριών ferry boat κι ανέλαβαν την φύλαξη οι αστυνομικοί, έως ότου κάποιος καινούριος εργολάβος αρχίσει τις εργασίες. Οι αξιωματικοί παρακολουθούν και τις αποβάθρες των ferry boat και παράλληλα έχουν κι ομοσπονδιακές αρμοδιότητες, όντας σε εγρήγορση για ταραχοποιούς και διαδηλωτές. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής, πολεμώντας για τα πολιτικά τους δικαιώματα μια φορά, είχαν καταλάβει το Αλκατράζ για 19 μήνες από το Νοέμβριο του 1969.

Ο Johnson αρχικά αρνούμενος να εκτελέσει τα καθήκοντα του μαζί με τους υπόλοιπους αξιωματικούς, ανέφερε: "Μου αρέσει να τρομάζω αλλά όχι να τρομάζω τόσο πολύ! Έπρεπε να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι δεν υπάρχει τίποτα εδώ πέρα παρά μόνο εγώ. Έβγαλα λοιπόν αυτή την σκέψη από το μυαλό μου".

Μεταξύ του 1934 και του 1963, αυτό το φρούριο της εποχής του Εμφυλίου Πολέμου, μετατράπηκε σε σωφρονιστικό ίδρυμα, στο οποίο οι έγκλειστοι είχαν πολύ δύσκολες στιγμές επειδή κατά κύριο λόγο αυτό το τοπίο τους υπενθύμιζε συνέχεια την απώλεια της ελευθερίας τους. Ο George DeVincenzi, ένας φύλακας στο Αλκατράζ από το 1950 έως το 1957 ανέφερε ότι αυτή η γειτνίαση με την κουλτούρα της Καλιφόρνια οδήγησε πολλούς φυλακισμένους στην παράνοια.

Όπως λέει: "Τα γιοτ περικύκλωναν το νησί κι οι άνδρες στο τρίτο διάζωμα του δεύτερου και τρίτου τετραγώνου μπορούσαν να δουν τις κοπέλες να φορούν μπικίνι και να πίνουν κοκτέιλ. Ήταν τόσο κοντά αλλά ταυτόχρονα τόσο μακριά."
Τα νοητικά παιχνίδια έγιναν ακόμη πιο βίαια.

"Όταν νύχτωνε, το μέρος γινόταν πιο κρύο κι υγρό", λέει ο DeVincenzi. "Μπορούσες να ακούσεις το κουδούνισμα από τις σειρήνες ομίχλης. Ήταν ένας ήχος που πολλές φορές γινόταν τρομακτικός ακόμη και για τους δολοφόνους που βρίσκονταν ανάμεσα μας."

Οκτώ άνθρωποι σκοτώθηκαν στο Αλκατράζ από τους έγκλειστους. Ένας φύλακας δολοφονήθηκε ύστερα από επίθεση που δέχθηκε στα πλυντήρια των φυλακών στα μέσα του 1930 και δύο κατά την διάρκεια μιας οργανωμένης εξέγερσης το 1946. Πέντε έγκλειστοι σκοτώθηκαν από ξαφνικές επιθέσεις κι άλλοι πέντε αυτοκτόνησαν.
Τσίμπημα στα οπίσθια

Για χρόνια μετά από το κλείσιμο της φυλακής, η αίσθηση της απομόνωσης του νησιού παραμένει ακόμα. Μέχρι την εποχή των κινητών τηλεφώνων οι νυχτερινοί φύλακες είχαν ένα τηλέφωνο που επέτρεπε την επικοινωνία από το πλοίο στην ακτή.

Ο Erik Novencido είχε αναλάβει τη νυχτερινή βάρδια φύλαξης του νησιού για 10 χρόνια. Το χειρότερο ήταν να διασχίζει τους διαδρόμους του δωματίου θεραπείας με ηλεκτροσόκ. Μια φορά το φωτογράφισε για να το δείξει στους φίλους του. Όταν εμφάνισε το φιλμ, όπως λέει, η φωτογραφία δείχνει ένα πρόσωπο μέσα στο δωμάτιο το οποίο στεκόταν πίσω του και τον κοιτούσε. Ποτέ δεν κατάλαβε τι ήταν αυτό.

Αναφέρει χαρακτηριστικά: "Απλά τρομοκρατήθηκα! Οι φύλακες εδώ μου έλεγαν διάφορες ιστορίες για το τι συνέβαινε εδώ. Και τους έλεγα να τις κρατήσουν για τον εαυτό τους καθώς εγώ έχω ήδη τις δικές μου."

Ο βετεράνος φύλακας του πάρκου, Craig Glassner, φοβόταν ακόμη και την ημέρα, λέγοντας: "Μια φορά ήμουν σε ένα απομονωμένο σημείο κι άκουσα έναν ήχο σαν κάποιος να φυσούσε μέσα σε ένα μεγάλο μπουκάλι της coca cola. Σκέφθηκα να τρέξω και τότε αντιλήφθηκα ότι ο αέρας φυσούσε ανάμεσα από τα κάγκελα ενός φράχτη. Πραγματικά φοβήθηκα!"

Η Mary McClure που δούλευε νύχτες στο Αλκατράζ για 12 χρόνια προτιμούσε την απομόνωση. "Ήταν η ιδέα ότι είσαι μόνος σε όλο το νησί", όπως είπε.
Κι όμως, υπήρξαν διάφορα περίεργα περιστατικά.

Όπως αναφέρει η McClure, μια 52χρονη πρώην βοηθός ιατρού: "Πολλές φορές τη νύχτα είχα την αίσθηση ότι κάποιος με τσιμπούσε στα οπίσθια. Αυτό συνέβαινε με μεγάλη συχνότητα. Δεν έχω κάποια εξήγηση για αυτό και δεν το αναφέρω σε άλλους ανθρώπους γιατί ξέρω ότι θα με κάνει να ακούγομαι σαν τρελή."

Ο 83χρονος John Banner ήταν έγκλειστος στο Αλκατράζ για 4 χρόνια την δεκαετία του 1950. Ακόμη θυμάται τον οξύ ήχο που έκανε ο αέρας το βράδυ. "Παρέμενα άγρυπνος, ακούγοντας τον ήχο του αέρα, προσπαθώντας να έχω κατά νου τη λογική που είχα αφήσει πίσω μου και πάντα σκεφτόμουν την σκληρότητα αυτής της φυλακής", λέει ο κατάδικος ληστής τραπεζών που ζει στην Αριζόνα.
Το υλικό των φωτογραφιών εγκλημάτων

Όταν νυχτώνει δε μπορείς να φύγεις από το Αλκατράζ, μόνο "δραπετεύεις". Ένας δασοφύλακας δίνει στον Johnson τα κλειδιά του νησιού, κατευθυνόμενος προς το ferry boat το οποίο μεταφέρει τους τελευταίους 5000 επισκέπτες. Ο Johnson στέκεται ανάμεσα στους γλάρους. Αυτά τα μεγάλα πουλιά είναι παντού, παρατεταγμένα στους τοίχους και πετάνε σαν όρνια, κάνοντας τον να νιώθει άβολα.

Όπως λέει: "Είναι σα να με παρακολουθούν για να δουν αν θα καταρρεύσω, όπως στην ταινία The Birds του Alfred Hitchcock." Κάνει έναν έλεγχο μήπως ξέμεινε κάποιος τουρίστας πίσω και προετοιμάζεται για τη μεγάλη νύχτα. Ο πατέρας του Johnson ήταν φύλακας στις φυλακές της Νέας Υόρκης. Είναι σα να έχει την δουλειά αυτή στο αίμα του όμως το Αλκατράζ είναι κάτι το διαφορετικό.

Όταν κι οι τελευταίες αχτίδες του ηλίου χάνονται, το φρούριο του νησιού μετατρέπεται σε ένα θλιβερό κι άχαρο μέρος το οποίο ήταν το υλικό για τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες εγκλημάτων την δεκαετία του 1950. Ο Johnson ακούει μουσική από το iPod του. Πληρώνεται με υπερωρίες για την 18ωρη βάρδια του (από τις 3 μ.μ. έως τις 9 π.μ.) όμως πολλές φορές στην έρημη νύχτα σκέφτεται ότι αυτά τα χρήματα είναι σα "ματωμένα".

Στις 8 π.μ. το ράδιο του κατακλύζεται από φωνές των αστυνομικών του πάρκου κι ο Johnson καταλήγει στην αρχική του θέση καθώς τα πουλιά φεύγουν γρήγορα από τα περβάζια. Το φυλάκιο φαίνεται σαν ένα στοιχειωμένο κάστρο. Διασχίζει τον διάδρομο των κελιών που οι έγκλειστοι κάποτε αποκαλούσαν ως Broadway και Sunset Alley and Seedy Street. Καθώς μπαίνει σε ένα έρημο κελί ακούει την βαριά σιδερένια πόρτα να τρίζει. Ο μικρός χώρος φαίνεται εντελώς μαύρος παρόλο που τα μάτια του έχουν συνηθίσει σ' αυτόν.

Σταματάει στο κελί του Frank Lee Morris του οποίου το θαρραλέο ξέσπασμα απαθανατίστηκε στην ταινία "Απόδραση από το Αλκατράζ". Ο Morris και δύο ακόμη άνδρες άφησαν κάποια ομοιώματα των κεφαλιών τους από σαπούνι και χαρτί τουαλέτας μέσα στα κελιά τους. Το σχέδιο τους ήταν να εξαπατήσουν τους φύλακες ενώ αυτοί θα δραπέτευαν μέσα από τις τρύπες που είχαν σκάψει στους τοίχους των κελιών τους.

Ο Johnson κοιτάζει το σχεδιάγραμμα του ψεύτικου κεφαλιού στο κελί όπως το έχει σχεδιάσει ένας τουρίστας. Καταλαβαίνει πως θα ένιωθαν οι άνδρες εδώ καθώς λέει: "Δέκα χρόνια εδώ; Θα είχα τρελαθεί πολύ πιο πριν."

Την αυγή ο νυχτερινός φύλακας είναι πια κουρασμένος από τον "Βράχο". Δίνει τα κλειδιά στον δασοφύλακα και κάνει την δική του απόδραση από το Αλκατράζ, με τον ήλιο να πέφτει στο πρόσωπο του.

ΠΗΓΗ:  strangeactivities.blogspot.com

Μαθητές είδαν UFO να προσγειώνεται στο προαύλιο σχολείο τους.

ο Ariel School είναι ένα ιδιωτικό σχολείο στη Ζιμπάμπουε, στο οποίο φοιτούν παιδιά διαφόρων κοινωνικών τάξεων. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 1994, όταν 62 από τους μαθητές του σχολείου, υποστήριξαν ότι είδαν ενα "περίεργο ιπτάμενο αντικείμενο να προσγειώνεται στο προαύλιο"! Την ιστορία αυτή, όπως συνέβει 16 χρόνια πριν, αλλά και την εξέλιξή της σημερα, σας μεταφέρει το pyles.tv.

Η προσγείωση στο...
προαύλιο του σχολείου
  Οι καθηγητές είχαν συνεδρίαση εκείνη την ημέρα και τα παιδιά βρίσκονταν συγκεντρωμένα στην αυλή, υπό την επιτήρηση μίας μητέρα του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων.
  Ξαφνικά, είδαν ένα "παράξενο σκάφος" να κατεβαίνει στο πίσω μέρος του σχολείου, ενώ σε κοντινή απόσταση το ακολουθούσαν τρία μικρότερα "ιπτάμενα αντικείμενα" τα οποία επίσης πετούσαν σε πολύ χαμηλό ύψος.
  Όπως περιγράφουν οι μαθητές το UFO προσγειώθηκε περίπου 100 μέτρα από το σημείο που έπαιζαν, σε μία δασώδη περιοχή  με πυκνή βλάστηση. Το τμήμα αυτό, ανήκει μεν στο σχολείο αλλά, αποτελεί "απαγορευμένη περιοχή" για τα παιδιά, για λόγους ασφάλειας.

Ο "μικρός άνθρωπος" που βγήκε από το "άγνωστο ιπτάμενο αντικείμενο"
  Όταν τα πιο τολμηρά από τα παιδιά, πλησίασαν κοντά για να δουν καλύτερα, αντίκρυσαν  έναν "μικρό άνθρωπο" -όπως τον χαρακτήρισαν- στην κορυφή του άγνωστου σκάφους. Είχε ύψος περίπου 1 μέτρο, λεπτό λαιμό, μακριά μαύρα μαλλιά και πολύ μεγάλα μάτια. Με γρήγορες κινήσεις κατέβηκε από το ufo και άρχισε να περπατάει προς την κατεύθυνση των παιδιών.

  Μόλις εκείνος σήκωσε το κεφάλι του και τα είδε, έκανε μεταβολή, μπήκε τρέχοντας στο σκάφος και εξαφανίστηκε στον ουρανό πάνω από το σχολείο. Πολλοί από τους μαθητές έτρεξαν τρομαγμένοι προς την μητέρα- επιτηρήτρια, η οποία όλη αυτήν την ώρα βρισκόταν στην καντίνα του σχολείου - ένα σημείο που δεν έχει οπτική επαφή με το δάσος.
  Τα περισσότερα έκαναν λόγο για "φάντασμα", ενώ τα λίγο μεγαλύτερα σε ηλικία προσπαθούσαν να περιγράψουν το ufo! Όπως ήταν φυσικό, η ενήλικη γυναίκα δεν πίστεψε λέξη από όσα άκουσε και μάλωσε τους μαθητές για την ομαδική "φάρσα" που σκαρφίστηκαν!
  Η αναστάτωση των παιδιών ήταν τόσο μεγάλη που δεν δικαιολογούνταν αν επρόκειτο περί οργανωμένης "ζαβολιάς". Αυτό ανάγκασε τον διευθυντή του σχολείου, κ. Colin Mackie,να μιλήσει στις αστυνομικές αρχές για το γεγονός. Την επόμενη κιόλας ημέρα έφτασε στο σχολείο η Cynthia Hind, η πιο γνωστή ερευνητής τέτοιων φαινομένων στην Αφρική.
Οι παιδικές ζωγραφιές για το συμβάν.
  Αμέσως ζήτησε από τα 62 παιδιά να ζωγραφίσουν τι είχαν δει στο προαύλιο του σχολείου τους. Μόνο οι 35 από τους μαθητές ανταποκρίθηκαν, οι οποίοι όπως είχε υποστηρίξει η Hind "δεν μπορούσαν να δουν ο ένας τα σχέδια του άλλου. Όταν πήρα στα χέρια μου τα περίπου 35 σχέδια, διαπίστωσα ότι είχαν εκπληκτικές ομοιότητες μεταξύ τους. Ουσιαστικά όλα τα παιδιά είχαν απεικονίσει το ίδιο θέμα"!
  Στις εικόνες, βλέπετε δύο από τις ζωγραφιές των παιδιών!

Και τηλεπαθητική επικοινωνία παιδιών- "εξωγήινου";
  Το θέμα απασχόλησε όλα τα διεθνή ΜΜΕ, και κίνησε το ενδιαφέρον μεγάλων επιστημόνων. Ανάμεσά τους ο ψυχίατρος, καθηγητής του Χάρβαρντ, δρ John Mack, που μαζί με την ερευνήτρια Dominique Callimanopoulos επισκέφθηκαν 12 από τα μεγαλύτερα σε ηλικία παιδιά, στα σπίτια όπου ζούσαν με τους γονείς τους.
  Στις συζητήσεις που είχαν μαζί τους, κάποια από αυτά υποστήριξαν, πως την στιγμή που είδαν τον "μικρό άνθρωπο" να βγαίνει από το ufo, αισθάνθηκαν σαν να "επικινωνούσε" τηλεπαθητικά με το μυαλό τους! " Ήταν σαν να έκουγα μία φωνή μέσα στο κεφάλι μου να με μαλώνει λέγοντας: "Γιατί μολύνετε και καταστρέφετε τη Γη; Πρέπει να αλλάξετε συμπεριφορά γιατί θα καταστρέψετε τον πλανήτη σας", περιέγραψαν!

Τι λένε σήμερα οι "μικροί" αυτόπτες μάρτυρες
  Κανένας από τους ερευνητές που ασχολήθηκαν τότε με το γεγονός δεν κατάφερε να πει με απόλυτη σιγουριά, τι είχε συμβεί. Ο μεγάλος αριθμός των μαρτύρων, σε συνδιασμό με το μικρό της ηλικίας τους, είχαν δημιουργήσει σύγχυση στους μελετητές του περιστατικού. Επιπλέον δύο ημέρες πριν από το συμβάν στο Ariel School, η τοπική αστυνομία είχε δεχτεί τηλαφωνήματα από κατοίκους της Ζιμπάμπουε που "είχαν δει κάτι περίεργο στον ουρανό"!
  Γι αυτό το λόγο, πριν από έναν χρόνο  το Ινστιτούτο John E. Mack, αποφάσισε σε συνεργασία με τον δημιουργό ντοκιμαντέρ Randall Nickerson, να αναζητήσει τους "μικρούς μαθητές" του 1994, και να καταγράψει την άποψή τους σήμερα.
  Οι "αυτόπτες μάρτυρες" που ζουν σε διάφορα σημεία του κόσμου, ενήλικοι πλέον, μίλησαν για την μοναδική εμπειρία τους. "Οι ιστορίες τους δεν έχουν αλλάξει καθόλου! Ομολογώ ότι εντυπωσιαστήκαμε γιατί περιμέναμε πως -αν ήταν "παιδική φάρσα"- μετά από τόσα χρόνια κάποιος θα το παραδεχόταν, ή έστω θα έπεφτε σε αντιφάσεις κατα την περιγραφή του γεγονότος", δηλώνει ο παραγωγός του ντοκιμαντέρ.
  Το pyles.tv, έχοντας συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία της υπόθεσης, καταλήγει στο συμπέρασμα πως οι 62 μαθητές πράγματι είδαν "κάτι" εκείνο το πρωινό της 14ης Σεπτεμβρίου 1994. "Κάτι" που το παιδικό μυαλό τους κατέγραψε ως "ανεξήγητη εμπειρία"! Το πόσο "γήινο" ή "εξωγήινο" ήταν αυτό, προφανώς δεν θα το μάθουμε ποτέ!
  Το θέμα αυτό έχει αποτελέσει αντικείμενο δεκάδων τηλεοπτικών εκπομπών. Επιλέξαμε το βίντεο που ακολουθεί- αν και η εικόνα δεν είναι καλή- γιατί σε αυτό υπάρχουν πλάνα από το σχολείο, τα παιδιά και τις ζωγραφιές τους!

ΠΗΓΗ:  strangeactivities.blogspot.com

Καταγραφή ΑΤΙΑ στον Πύργο Ηλείας..??..Δείτε το βίντεο.

Ενα περιεργο περιστατικό με καταγραφή Α.Τ.Ι.Α. συνέβη στον Πύργο Ηλείας στις αρχές Ιανουαρίου. Ο αυτόπτης μάρτυρας, ο οποίος και κατέγραψε με το κινητό του τηλέφωνο το άγνωστο αντικείμενο δήλωσε:

  «Ξαφνικά όλα τα φώτα και οι ηλεκτρικές συσκευές στο σπίτι άρχισαν να τρεμοπαίζουν, μέχρι που έπεσε το ρεύμα. Αμέσως βγήκα έξω και είδα ένα...
φωτεινό αντικείμενο να κινείται στον ουρανό, πολύ κοντά μου. Τότε πήρα το τηλέφωνό μου και άρχισα να το καταγράφω. Ήταν στρογγυλό λαμπρό λευκό και αθόρυβο. Η κίνησή του ήταν τόσο γρήγορη που στην αρχή δεν ήξερα τι κατέγραφα. Μένω κοντά στην Αρχαία Ολυμπία και έχω καταγράψει αρκετές φορές τέτοια αντικείμενα»

ΠΗΓΗ:  newsbomb.gr

Επίθεση Ιπτάμενου Ανθρωποειδές σε Αστυνομικό

Ο φύλακας άγγελος...

Από την εποχή του 1950 το προσωπικό του σταθμού Aldgate Tube στο Λονδίνο έχει καταχωρίσει πολλά μυστηριώδη περιστατικά, συμπεριλαμβανομένου και ενός υπάλληλου συντήρησης που επέζησε μετά από ένα χτύπημα 22.000 volt από τις ράγες του τραίνου. Αμέσως νωρίτερα ένας συνάδελφός του είχε παρατηρήσει, όπως ο ίδιος το περιέγραψε, μία γκριζομαλλούσα φιγούρα, που χαμογελούσε και...
χάιδευε τα μαλλιά του άντρα που υπέστη το χτύπημα.
Ορειβάτες και εξερευνητές όπως εκείνοι της Ανταρκτικής, Sir Ernest Shackleton και Ann Bancroft, όπως και οι Peter Hillary (ο γιος του κατακτητή του Έβερεστ) έχουν επίσης αναφέρει μία καλοκάγαθη αλλά αθέατη παρουσία σε στιγμές κινδύνου, αποκαλώντας την ο Τρίτος Άνθρωπος. Ο Ron DiFrancesco, το τελευταίο άτομο που απόδρασε από τον Νότιο Πύργο την 11η Σεπτεμβρίου, επίσης θυμάται πως κάτι τον άρπαξε και τον οδήγησε μέσα από τον καπνό σε ασφαλές μέρος.

ΠΗΓΗ: STRANGE ACTIVITIES: Ο φύλακας άγγελος...

Το πείραμα του τρόμου

Το πείραμα του τρόμου

Κατά καιρούς έχουν υπάρξει πολλές θεωρίες σχετικά με το στοίχειωμα των φαντασμάτων. Κάποια στοιχεία συνηγορούν πως... η ικανότητα ενός ατόμου να βλέπει φαντάσματα ή να αισθάνεται μία παρουσία εξαρτάται εν μέρει από την παρατεταμένη επαφή με το άτομο που βλέπει ή νιώθει. Σε μία πειραματική έρευνα μιας ομάδας ψυχολόγων-ερευνητών...

...χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα ζώα: ένα σκυλί, μία γάτα, ένας αρουραίος και ένας κροταλίας. Τα ζώα χρησιμοποιήθηκαν για να ερευνήσουν τα στοιχειωμένα δωμάτια μιας αγροικίας στο Κεντάκι των ΗΠΑ, και αφού τα έβαλαν στο σπίτι ένα ένα χωριστά, οι ερευνητές κατέγραψαν τα εξής:

"Το σκυλί, αφού μπήκε περίπου για ένα μέτρο μέσα στο δωμάτιο, παραμέρισε τον ιδιοκτήτη του και έσπρωχνε την εξώπορτα για να διαφύγει. Με κανέναν τρόπο δεν στάθηκε δυνατόν να πείσουν το σκύλο να επιστρέψει στο δωμάτιο.

H γάτα, αφού και αυτή μπήκε στο ίδιο μήκος του διαδρόμου με το σκυλί, μεταφερόμενη στα χέρια του ιδιοκτήτη της, έμπηξε τα νύχια της στους ώμους του, πήδηξε στο πάτωμα και έστρεψε το σώμα της προς μία καρέκλα. Πέρασαν αρκετά λεπτά κοιτάζοντας απειλητικά και νιαουρίζοντας επιθετικά προς την άδεια καρέκλα, μέχρι που τελικά βγήκε από το δωμάτιο.

O αρουραίος δεν έδειξε καμία αντίδραση σε ότι κι αν είχε ενοχλήσει τον σκύλο και τη γάτα.

Ο κροταλίας, όμως, όχι μόνο πήρε στάση επίθεσης προς την ίδια καρέκλα που είχε απασχολήσει και την γάτα, αλλά έχοντας ανοιχτό το στόμα του, προσπαθούσε να επιτεθεί σε κάτι που κανείς δεν έβλεπε. Μετά από λίγο έστρεψε το κεφάλι του προς ένα παράθυρο και κατόπιν ξαναγύρισε στη θέση εγρήγορσης που είχε νωρίτερα.

Τα τέσσερα ζώα εξετάστηκαν ξεχωριστά και σε ένα δωμάτιο, όπου καμία τραγωδία δεν είχε συμβεί. Σε αυτό το δωμάτιο αντέδρασαν φυσιολογικά. Προφανώς, στην αγροικία επηρεάζονταν από κάποια αόρατη παρουσία. Τι ήταν όμως αυτό με το οποίο αντιδρούσαν τόσο επιθετικά τα ζώα… παραμένει άγνωστο και μυστήριο. Όπως μυστήριο παραμένει και η δυνατότητα παρατεταμένης επαφής των ανθρώπων και των ζώων με άυλες οντότητες".

Σύμφωνα με την γνώμη ορισμένων ανθρώπων του κλήρου, αυτές οι οντότητες αποτελούν ψυχές νεκρών. Υποστηρίζουν πως οι ψυχές των ατόμων που πέθαναν ήρεμα, αποχωρίζονται από το σώμα και προχωρούν σε ένα άλλο επίπεδο. Το πνεύμα, όμως, αυτών που πέθαναν βίαια, για κάποιο λόγο δεν μπορεί να προχωρήσει και μένει προσκολλημένο στον υλικό κόσμο. Στις περισσότερες περιπτώσεις στοιχειωμένων χώρων, αποκαλύπτεται πως εκεί είχε γίνει κάποιος φόνος. Στην πλειονότητα τέτοιων περιπτώσεων, τα φαντάσματα μη μπορώντας να συνειδητοποιήσουν την αιτία του ξαφνικού θανάτου τους, απλά προσπαθούν ίσως, να τραβήξουν την προσοχή.


http://strangeactivities.blogspot.com

ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGAA: ΠΑΡΆΞΕΝΕΣ ΕΜΦΑΝΊΣΕΙΣ

Wikileaks: Πρώτη δημοσίευση για UFO

Σύμφωνα με έγγραφο που δημοσιεύθηκε από την ιστοσελίδα Wikileaks, η έρευνα που άρχισε για μια υποτιθέμενη συντριβή ιπτάμενου δίσκου στο έδαφος της Λευκορωσίας δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.

Το τηλεγράφημα του αμερικανού πρέσβη στη Λευκορωσία βασίζεται σε σχόλια του πρώην επικεφαλής πληροφοριών στο Μίνσκ, την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης.

Η Wikileaks δημοσίευσε διάφορες φωτογραφίες υποτιθέμενου Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενου Αντικειμένου που έπεσε στη γη. Πριν από τη σύλληψή του το Δεκέμβριο ο ιδρυτής της Wikileaks δήλωσε ότι έχει στην κατοχή του έγγραφα που σχετίζονται με την ύπαρξη εξωγήινων.

Εντωμεταξύ ο Julian Assange πρέπει να περιμένει σχεδόν ένα μήνα στο Λονδίνο, όπου θα κριθεί το αίτημα έκδοσής του στη Σουηδία, όπου εκκρεμεί κατηγορία εις βάρος του για σεξουαλική επίθεση.

Η ιστοσελίδα Wikileaks αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, «δεν μπορεί να επιβιώσει έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα», είπε την Τρίτη ο Julian Assange σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό Europe 1.

«Όλοι οι λογαριασμοί μας είναι μπλοκαρισμένοι και είναι δύσκολο να απορροφήσουμε τα χρήματα των χορηγών μας. Εκτιμώ ότι η απώλεια μας είναι περί τα 500.000 ευρώ την εβδομάδα» είπε και πρόσθεσε ότι θα προσπαθήσει να εκδικηθεί.


--
Τίτλος άρθρου: «WikiLeaks a publicat primul document legat de OZN-uri!»
Δημοσίευση: Antena 1, Romania, 11.1.2011.

ΠΗΓΗ:  echedoros-p.blogspot.com

Επιστήμη και Φαντάσματα

Τα διασημότερα στοιχειωμένα σπίτια του κόσμου

Μια σύντομη ματιά στα πιο ανατριχιαστικά, στοιχειωμένα μέρη του πλανήτη

Η οικία του εφημέριου του Borley

Στην Αγγλία, μια χώρα η οποία είναι συνδεδεμένη με αναφορές σε φαντάσματα, στοιχειωμένες επαύλεις και πύργους, η οικία του εφημέριου του Borley θεωρείται πως είναι το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι στην Αγγλία. Κι υπάρχουν πράγματι κάποιες πολύ ισχυρές ενδείξεις που στηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό.

Το οίκημα χτίστηκε το 1863 δίπλα από την εκκλησία του Borley σαν κατοικία του αιδεσιμότατου Henry Bull. Με το πέρασμα των χρόνων έγινε ένα μέρος όπου συνέβαιναν φαινόμενα πόλτεργκαϊστ, εξαφανίζονταν διάφορα αντικείμενα, υπήρχαν παράξενες μυρωδιές, ρεύματα παγωμένου αέρα, ήχοι από οπλές αλόγων και φαντάσματα. Ακόμη κι όταν καταστράφηκε το 1939 από πυρκαγιά, οι φωτογραφίες που πάρθηκαν στα ερείπια του κτιρίου και στην εκκλησία συνέχιζαν να δείχνουν ανεξήγητα φαινόμενα. Ένας από τους τελευταίους ενοίκους, ο καπετάνιος W. H. Gregson, ανέφερε ότι έβλεπε πολλές φορές το πνεύμα μιας καλόγριας να περιφέρεται.

Αφού η καλόγρια εθεάθη να ξεπετάγεται έξω από ένα παράθυρο αρκετές φορές, το παράθυρο αυτό χτίστηκε. Ο Gregson έγραψε: "Η καταστροφική πυρκαγιά ενδεχομένως να επέφερε κάποια δυσάρεστα αποτελέσματα, επειδή τη νύχτα της πυρκαγιάς αρκετοί άνθρωποι ανέφεραν ότι με είχαν δει μαζί με 2 ξένους, μια κυρία ντυμένη με ένα γκρίζο μανδύα κι έναν κύριο χωρίς μαλλιά, ο οποίος φορούσε ένα μακρύ μαύρο κοστούμι".

Μερικά πολύ ανατριχιαστικά γεγονότα συνέβησαν σε σχέση με τη Marianne, τη σύζυγο του Reverend Lionel Foyster, η οποία μετακόμισε στο σπίτι στις 16 Οκτωβρίου του 1930. Μια οντότητα επιχείρησε να επικοινωνήσει μαζί της γράφοντας και σκαλίζοντας στους τοίχους, κάτι το οποίο φωτογραφήθηκε. Κάποιες άλλες περίεργες φωτογραφίες δείχνουν ένα αιωρούμενο τούβλο, ένα άγνωστο αντικείμενο με σχήμα κορδέλας που επίσης αιωρούνταν κι άλλες φιγούρες φαντασμάτων. Περίεργες εικόνες συνεχίζουν να εμφανίζονται σε φωτογραφίες που τραβιούνται στην Κατοικία του Borley μέχρι σήμερα. Τον Ιούλιο του 2002 μάλιστα, μια φωτογραφία που πάρθηκε πίσω από την εκκλησία δείχνει ένα μυστηριώδες orb.

Ο Πύργος του Λονδίνου

Ο Πύργος του Λονδίνου, ένα από τα πιο γνωστά και καλοδιατηρημένα ιστορικά κτίρια του κόσμου, μπορεί επίσης να θεωρηθεί στοιχειωμένος. Αυτό οφείλεται αναμφίβολα στο μεγάλο αριθμό εκτελέσεων, φόνων και βασανιστηρίων που συνέβησαν μέσα σ' αυτόν στο πέρασμα των τελευταίων 1000 χρόνων. Έχουν αναφερθεί πάρα πολλές θεάσεις φαντασμάτων μέσα και γύρω από τον Πύργο.

Μια μέρα του χειμώνα του 1957 στις 3 μετά τα μεσάνυχτα, ένας φρουρός θορυβήθηκε ακούγοντας κάτι να χτυπάει την οροφή του φυλακίου του. Όταν βγήκε έξω για να διαπιστώσει τι συμβαίνει, είδε μια άμορφη λευκή φιγούρα στην κορυφή του Πύργου. Τότε συνειδητοποίησε ότι εκείνη ακριβώς την ημερομηνία, στις 12 Φεβρουαρίου του 1554, αποκεφαλίστηκε η Jane Grey. Πιθανότατα το πιο γνωστό φάντασμα που "κατοικεί" στον Πύργο να είναι αυτό της Ann Boleyn, μιας από τις συζύγους του Ερρίκου του 8ου, η οποία επίσης αποκεφαλίστηκε στον Πύργο το 1536. Πολλές φορές έχει θεαθεί το φάντασμα της να μεταφέρει το κεφάλι της στον Πράσινο Πύργο καθώς και στο Βασιλικό Παρεκκλήσι του Πύργου. Ανάμεσα στα άλλα φαντάσματα του Πύργου είναι αυτά του Ερρίκου του 8ου, του Thomas Becket και του Sir Walter Raleigh.

Μια από τις πιο φρικτές ιστορίες φαντασμάτων που συνδέονται με τον Πύργο είναι αυτή που περιγράφει τον θάνατο της Κόμισσας του Σάλσμπουρι. Σύμφωνα με μια μαρτυρία, η Κόμισσα καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τους φερόμενους ως συνενόχους της σε διάφορες εγκληματικές ενέργειες (παρόλο που πλέον πιστεύεται ότι ήταν μάλλον αθώα). Καθώς ανέβαινε στο ικρίωμα, πάλεψε και ξέφυγε από τους φρουρούς και κυνηγήθηκε από τον δήμιο ο οποίος την διαμέλισε. Η διαδικασία του θανάτου της έχει ιδωθεί να αναπαρίσταται από αύλες οντότητες στον Πράσινο Πύργο.

Το πλοίο "Queen Mary"

Παρόλο που αυτό το μεγάλο παλιό πλοίο δεν υπολογίζεται ως σπίτι φυσικά, είναι επίσης στοιχειωμένο. Αν και κάποτε εγκαινιάστηκε ως ένα κρουαζιερόπλοιο πολυτελείας, όταν αποσύρθηκε το Queen Mary, αγοράστηκε το 1967 από την πόλη του Long Beach της Καλιφόρνια και μετατράπηκε σε ξενοδοχείο. Η περιοχή του πλοίου που θεωρείται ως η περισσότερο στοιχειωμένη είναι το μηχανοστάσιο όπου ένας 17χρονος ναύτης παγιδεύτηκε ενώ προσπαθούσε να αποφύγει μια φωτιά. Έχουν ακουστεί από πολλούς ανθρώπους χτυπήματα και κρότοι στις σωλήνες γύρω από την πόρτα. Σε αυτό που σήμερα πλέον είναι το μπροστινό γραφείο του ξενοδοχείου, επισκέπτες έχουν δει το φάντασμα μιας "κυρίας στα λευκά".

Φαντάσματα παιδιών λέγεται ότι στοιχειώνουν την πισίνα του πλοίου ενώ το πνεύμα ενός νεαρού κοριτσιού που προφανώς έσπασε το λαιμό της σε ένα ατύχημα στην πισίνα έχει ακουστεί να φωνάζει τη μητέρα της ή να ζητάει την κούκλα της. Ο διάδρομος των αποδυτηρίων της πισίνας είναι ένας χώρος με ανεξήγητη δραστηριότητα. Τα έπιπλα μετακινούνται από μόνα τους, άνθρωποι νιώθουν το άγγιγμα ενός αόρατου χεριού κι εμφανίζονται άγνωστες οντότητες. Στο μπροστινό κέλυφος του πλοίου ακούγεται μερικές φορές το ουρλιαχτό ενός φαντάσματος. Μερικοί πιστεύουν πως αυτή η - γεμάτη πόνο - φωνή είναι ενός ναύτη που σκοτώθηκε κατά την σύγκρουση του Queen Mary με ένα μικρότερο πλοίο.

Το σπίτι του Whaley

Το σπίτι του Whaley βρίσκεται στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια κι έχει κερδίσει τον τίτλο του πιο στοιχειωμένου σπιτιού των Ηνωμένων Πολιτειών. Χτίστηκε το 1857 από τον Thomas Whaley σε γη που κάποτε ήταν νεκροταφείο κι από τότε στην έπαυλη έχουν θεαθεί πάρα πολλά φαντάσματα. Η συγγραφέας deTraci Regula αναφέρει τις εμπειρίες που είχε στο σπίτι.

"Όσο περνούσαν τα χρόνια, καθώς δειπνούσα απέναντι από τον δρόμο στο Old Town Mexican Cafι, άρχισα να παρατηρώ ότι τα παραθυρόφυλλα στον δεύτερο όροφο του σπιτιού του Whaley μερικές φορές άνοιγαν την ώρα που τρώγαμε, αρκετή ώρα αφότου το σπίτι είχε κλείσει. Σε μια πρόσφατη επίσκεψη μου μπορούσα να αισθανθώ την ενέργεια σε διάφορα σημεία του σπιτιού, ειδικά στο προαύλιο στο οποίο μπορούσα κιόλας να μυρίσω μια ελαφριά οσμή πούρου, μάλλον από τις επισκέψεις του Whaley. Στην αίθουσα υποδοχής μύριζα ένα άρωμα που αρχικά νόμιζα ότι ήταν της νεαρής γυναίκας που συμπεριφερόταν σαν ξεναγός, όμως όταν προσπάθησα λίγο αργότερα να μυρίσω ελαφρά προς την κατεύθυνση της καθώς συνομιλούσαμε, κατάλαβα ότι δεν φορούσε άρωμα".

Ανάμεσα σε άλλα φαντάσματα είναι αυτό ενός κοριτσιού που κρεμάστηκε κατά λάθος, ενός κλέφτη που χτυπήθηκε με ρόπαλο μέχρι θανάτου κι ο οποίος μπορεί να ακουστεί στις σκάλες του σπιτιού όπου πέθανε μερικές φορές μάλιστα έχει θεαθεί κατά την διάρκεια ξεναγήσεων στο σπίτι και της κοκκινομάλλας κόρης του Whaley που συχνά εμφανίζεται τόσο αληθοφανής, ώστε κάποιοι νομίζουν πως είναι ένα ζωντανό παιδί. Το γνωστό μέντιουμ Sybil Leek ισχυρίστηκε ότι αισθάνθηκε αρκετά πνεύματα εκεί κι ο διάσημος κυνηγός φαντασμάτων Hanz Holzer θεώρησε πως το σπίτι του Whaley αποτελεί πράγματι ένα από τα περισσότερο στοιχειωμένα κτίσματα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Raynham Hall

Το Raynham Hall στο Norfolk της Αγγλίας είναι πολύ γνωστό για το φάντασμα της "Καφέ Κυρίας", το οποίο φωτογραφήθηκε το 1936 κι οι φωτογραφίες αυτές είναι ανάμεσα στις πιο αυθεντικές φωτογραφίες φαντασμάτων που πάρθηκαν ποτέ. Το "Unexplained Site" περιγράφει μια από τις πρώτες επαφές με το πνεύμα:

"Η πρώτη θέαση έλαβε χώρα την εποχή των Χριστουγέννων το 1835. Ο Συνταγματάρχης Loftus, που τύχαινε να έχει επισκεφτεί το σπίτι για τις διακοπές, περπατούσε προς το δωμάτιο του μια νύχτα όταν είδε μια παράξενη φιγούρα απέναντι του. Στην προσπάθεια του να κοιτάξει καλύτερα τη μορφή, εκείνη εξαφανίστηκε. Την επόμενη εβδομάδα ο Συνταγματάρχης συνάντησε ξανά την γυναίκα, περιγράφοντας την ως μια κυρία ευγενικής καταγωγής που φορούσε ένα καφέ σατέν φόρεμα. Το πρόσωπο της έδειχνε να λάμπει, το οποίο φώτιζε τις άδειες κοιλότητες των ματιών της".

Ο Λευκός Οίκος

Κι όμως, είναι αλήθεια!
Στον αριθμό 1600 της Pennsylvania Avenue στην Ουάσινγκτον δεν είναι μόνο το σπίτι του τωρινού Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και το σπίτι αρκετών προηγούμενων Προέδρων οι οποίοι κατά καιρούς αποφασίζουν να κάνουν γνωστή την παρουσία τους εκεί, παρά το γεγονός ότι είναι νεκροί. Ο Πρόεδρος Harrison έχει αναφερθεί πως περιφέρεται στην σοφίτα του Λευκού Οίκου, ψάχνοντας να μάθει ποιος γνωρίζει, αν ο Πρόεδρος Andrew Jackson στοιχειώνει την κρεβατοκάμαρα του. Επιπλέον, το φάντασμα της Πρώτης Κυρίας Abigail Adams έχει ιδωθεί να αιωρείται σε έναν από τους διαδρόμους του Λευκού Οίκου κρατώντας κάτι.

Το φάντασμα του Προέδρου που έχει θεαθεί πιο πολλές φορές, είναι αυτό του Abraham Lincoln. Η Eleanor Roosevelt ισχυρίστηκε κάποτε ότι πίστεψε πως ένιωθε την παρουσία του να την παρακολουθεί καθώς εργαζόταν στο υπνοδωμάτιο του Lincoln. Κατά την προεδρεία του Roosevelt επίσης, ένας υπάλληλος ανέφερε πως είδε πράγματι το φάντασμα του Lincoln να κάθεται σε ένα κρεβάτι και να βγάζει τις μπότες του. Σε μια άλλη περίπτωση, ενώ η Βασίλισσα Βιλελμίνα της Ολλανδίας πέρασε μια νύχτα στο Λευκό Οίκο, ξύπνησε από ένα χτύπημα στην πόρτα του υπνοδωματίου της. Αποκρινόμενη σ' αυτό, συναντήθηκε με το φάντασμα του Abraham Lincoln το οποίο την κοίταζε έντονα από τον διάδρομο. Η σύζυγος του Calvin Coolidge ανέφερε πως είδε αρκετές φορές το φάντασμα του Lincoln να στέκεται με τα χέρια ενωμένα πίσω από την πλάτη του σε ένα από τα παράθυρα του Οβάλ Γραφείου, κοιτάζοντας έξω σε βαθύ στοχασμό προς το αιματοβαμμένο πεδίο μάχης του Potomac.

Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: esoterica.gr

ΠΗΓΗ:  psixikafenomena.blogspot.com