ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ

Real ghost video

Το μυστήριο του κρυστάλλινου κρανίου

Το κρυστάλλινο κρανίο ανακαλύφθηκε στη ζούγκλα του Yucatan της κεντρικής Αμερικής το 1927 κοντά σε έναν ερειπωμένο αρχαίο ναό των Μάγια. Το κρανίο είναι φτιαγμένο από κάποιο πετρώδες κρύσταλλο, έχει χρώμα κεχριμπαριού και οι διαστάσεις του είναι σε φυσικό μέγεθος ανθρώπου.

Το κρανίο έχει τεράστια αξία τόσο σε αρχαιολογική όσο και σε μυστικιστική κλίμακα : Αρχαιολογική γιατί κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει εξηγήσει το γιατί και κυρίως το πως φτιάχτηκε ένα τόσο τέλειο κρανίο χιλιάδες χρόνια πριν και μυστικιστική διότι όπως υποστηρίζουν όσοι ήρθαν σε επαφή μαζί του ,προκαλεί παραισθήσεις και οράματα προφητικού χαρακτήρα.
Αναλυτικότερα : όπως ανέφερα και προηγουμένως το κρανίο βρέθηκε το...
1927,ειναι δηλαδή ένα μυστήριο μόλις του προηγούμενου αιώνα. Το κρυστάλλινο κρανίο ήρθε στο φως κατά την διάρκεια μιας αρχαιολογικής αποστολής του βρετανού αρχαιολόγου Albert Mitchell-Hedges. Το μέρος στο οποίο έγιναν οι ανασκαφές είναι γνωστό σήμερα ως Lubaantun,το οποίο σημαίνει ‘ο τόπος των πεσόντων λίθων’. Ο Mitchell-Hedges λοιπόν, είχε πάρει μαζί του σε εκείνη την αποστολή και την (υιοθετημένη) κόρη του Αnna 
η οποία στάθηκε η τυχερή της αποστολής: την ημέρα των 17ων γενέθλιων της, στα ερείπια ενός αρχαίου βωμού κοντά στις ανασκαφές ξέθαψε το περίφημο κρανίο. Το κρυστάλλινο κρανίο υπολειπόταν του κάτω σιαγόνα, ο οποίος βρέθηκε τρεις μήνες μετά, αρκετά μέτρα μακριά από το βωμό. Όσοι άγγιξαν το κρανίο ,υποστηρίζουν ότι ένοιωσαν παράξενα συναισθήματα.

Η πρώτη που είχε τέτοιες απόκρυφες εμπειρίες ήταν ασφαλώς η Anna η οποία περιχαρής τότε για την ανακάλυψη της, κοιμήθηκε εκείνη την πρώτη νύχτα με το κρανίο δίπλα στο κρεβάτι της. Όταν ξύπνησε το πρωί ανέφερε ότι ονειρεύτηκε διάφορα αποσπάσματα εικόνων από την ζωή των Μάγια και μάλιστα μπορούσε να τα περιγράψει με λεπτομέρειες. Στην αρχή η Anna δεν συνδύασε τα όνειρα της με την παρουσία του κρανίου στο κρεβάτι της. Τα όνειρα όμως συνεχίσθηκαν και τις επόμενες μέρες ,στα οποία έβλεπε την καθημερινή ζωή των Ιθαγενών, άκουγε να μιλάνε, ενώ παρατηρούσε μέχρι και τις λατρευτικές τους συνήθειες, ενώ όποτε κοιμόταν χωρίς να έχει το κρανίο δίπλα της, τα όνειρα σταματούσαν.
Μετά τον θάνατο του πατέρα της, γύρω στο 1960 η Anna αποφάσισε να δώσει το κρυστάλλινο κρανίο σε ερευνητές ώστε να εξηγήσουν τα φαινόμενα και να ανακαλύψουν την καταγωγή και τον τρόπο κατασκευής του. Τα αποτελέσματα εξέπληξαν τους πάντες. Ο πρώτος που το εξέτασε ήταν ο κριτικός τέχνης Frank Dordland ο οποίος ανακάλυψε ένα σύμπλεγμα από φακούς, κανάλια και πρίσματα τα οποία δημιουργούσαν παράξενα οπτικά εφέ. Το πιο παράδοξο ήταν ότι ο ίδιος, ακόμα και με μικροσκόπιο δεν μπόρεσε να βρει ίχνος από επεξεργασία πάνω στην τέλεια ‘λουστραρισμένη’ επιφάνεια.

Ο Dordland εισηγήθηκε τότε στην Αnna, να απευθυνθεί στην πασίγνωστη εταιρία υπολογιστών Hewlett-Packard , η οποία τότε ειδικεύονταν σε ταλαντώσεις κρυστάλλων. Τα αποτελέσματα της έρευνας της εταιρίας το 1964 έδειξαν ότι το Κ.Κ. έχει δημιουργηθεί αιώνες πριν από την εμφάνιση των Μάγια. Επιπλέον αναφέρει ότι το πέτρωμα-κρύσταλλος τέτοιας υψηλής ποιότητας δεν υπάρχει σε ολόκληρη την περιοχή όπου κυριάρχησαν οι Μάγια. Το πιο εκπληκτικό εύρημα ήταν ότι το Κ.Κ., το οποίο ζυγίζει 5.13 kg, ήταν φτιαγμένο από ένα και μόνο κομμάτι ορυκτού. Επίσης, ένα κομμάτι σαν πρίσμα υπάρχει στο πίσω μέρος του κρανίου. Εάν κάποιος φωτίσει το περίβλημα των «ματιών» το φως θα καταλήξει σε εκείνο το σημείο μόνο.
Όσον αφορά την κατασκευή του κρυστάλλινο κρανίο, το ορυκτό από το οποίο είναι φτιαγμένο είναι τόσο σκληρό που μπορεί να επεξεργαστεί από κάποιον, μόνο με διαμάντι. Όπως δήλωσαν και οι ειδικοί της Hewlett-Packard, είναι δύσκολο να φανταστούμε κάποιον Μάγια της εποχής εκείνης να μπορεί να εργαστεί με τόσο ακρίβεια και τόση τέχνη πάνω στο κρανίο χωρίς την κατάλληλη τεχνολογία. Παράλληλα, επιβεβαίωσαν τον Dordland, ο οποίος ,όπως και εκείνοι, δεν μπόρεσαν να βρουν το παραμικρό σημάδι επεξεργασίας πάνω στο κρανίο. Χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι για να γίνει μια τέτοια δουλεία λείανσης πάνω σε μια τέτοια σκληρή επιφάνια εκείνο τον αιώνα, θα έπρεπε να εργαστούν αόκνως 9 γενεές ανθρώπων, οι οποίοι αποκλειστικά θα απασχολούνταν μόνο με αυτή την εργασία.
Οι ερευνητές της Hewlett-Packard ίσως έδωσαν το πιο εύστοχο σχόλιο στην αναφορά τους για το εύρημα λέγοντας ότι “…πολύ απλά, κάτι σαν και αυτό, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει!”

Περί του χαλαζία (quartz crystall)

Πριν όμως να πούμε λίγα πράγματα ? ίσως για κάποιους βαρετά – για τον χαλαζία(ορυκτός κρύσταλλος-quartz) και ίσως έτσι καταλάβουμε λίγο παραπάνω γιατί μιλάμε ότι είναι ακατόρθωτο να φτιαχτεί ένα τέτοιο κρανίο και πόσο απίστευτο και παράδοξο γεγονός είναι η ύπαρξή του. Ο φυσικός λοιπόν χαλαζίας ή ορυκτός κρύσταλλος είναι προϊόν της μητέρας Φύσης. Δημιουργείται στο υπέδαφος και χρειάζονται μερικά δισεκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστεί.

Οι κρύσταλλοι αναπτύσσονται βαθιά μέσα στον φλοιό της γης συνήθως γύρω από ηφαιστειογενείς και σεισμογενείς περιοχές. Η διαδικασία απαιτεί τεράστιες θερμοκρασίες και πίεση ενώ χρειάζεται πάντοτε ένας κόκκος κρυστάλλου για να ξεκινήσει η διαδικασία. Ο κόκκος αυτός δημιουργείται από ένα μοναδικό άτομο σιλικόνης κάτω από έντονη θερμοκρασία και πίεση και τήκεται με δυο άτομα οξυγόνου από το υπερθερμασμένο νερό ή ατμό που είναι παγιδευμένος στον ίδιο χώρο. Τα άτομα τήκονται δημιουργώντας ένα μοναδικό κρυσταλλικό κύτταρο από διοξείδιο του πυριτίου, το υλικό από το οποίο προκύπτει ο κρύσταλλος (το υποπροϊόν είναι το υδρογόνο). Με την πάροδο των χιλιετιών εφόσον οι συνθήκες είναι σωστές αυτός ο κόκκος αρχίζει να μεγαλώνει. Το υγρό όμως που το περιβάλλει πρέπει να περιέχει τις ακριβείς αναλογίες πυριτίου και νερού ή πεπιεσμένου ατμού και να διατηρούνται αυτά σε μια τεράστια θερμότητα και πίεση για αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο.

Οσο λιμνάζει το αρχέγονο υγρό γύρω από το πρώτο κύτταρο του διοξειδίου του πυριτίου το κύτταρο αρχίζει να αναπαράγει τον εαυτό του εξαπλώνοντας τη σύνθετη κρυσταλλική δομή ενός ατόμου κάθε φορά. Κάθε κύτταρο επαναλαμβάνει το ίδιο πρότυπο και έτσι ο κρύσταλλος «οικοδομεί» μια σύνθετη τρισδιάστατη δικτυωτή δομή γνωστή σαν κρυσταλλικό δίχτυ με απόλυτη γεωμετρική συμμετρία όπου το κάθε κύτταρο είναι απόλυτα συμμετρικό επαναλαμβανόμενο με ακρίβεια σε κάθε λεπτομέρεια του.

Μάλλον με το πέρασμα των αιώνων αρχίζει να δημιουργείται ένα κομμάτι καθαρού διάφανου φυσικού κρυσταλλικού χαλαζία όπου στη φυσική του κατάσταση το σχήμα του είναι έντονα γωνιώδες πάντοτε με έξι πλευρές που καταλήγουν σε μια οξεία γωνία.

ΠΗΓΗ:  strangeactivities.blogspot.com

Σημαντικές αποκαλύψεις του πρώην υπουργού άμυνας του Καναδά για τα UFO

ΠΗΓΗ:  strangeactivities.blogspot.com

Nefelim ''επιθεση σε στρατιωτη στην Ρωσσια''

Αφου το βιντεο μαθευτηκε τα ''τσιρακια'' το εβαλαν σε ενα παιχνιδι ''stalker'' , ετσι ολοι θα νομιζαν οτι ειναι ψεφτικο. Πρωτα οι ανθρωποι το βλεπαν και το συζιτουσαν και μετα το εβαλαν στο stalker. Το βιντεο ειναι ελεγμενο απο ειδικους και ειναι απολυτα αληθινο,τα ελικοπτερα περιπολιας στην Ρωσσια εχουν καμερες μια κανονικη και μια νυχτερινης ληψης (οπως και τα αστυνομικα αυτοκινητα στην Αμερικη) αυτες τις καμερες τις βαζουν για να εχουν στοιχεια για το οποιοδηποτε θεμα. Αυτο το θεμα ομως οπως συνηθως αποσιωπηθηκε και κανεις δεν 'ασχοληθηκε'

 

ΠΗΓΗ: anekshghtakaiapokryfa.blogspot.com

Φάντασμα εμφανίζεται σε βίντεο ειδήσεων (4 pics)...

ΠΗΓΗ: dinatos.blogspot.com/

To Φάντασμα στο Παλαιοχώρι της Μήλου

Στις 17 ΙΟΥΛΙΟΥ, ξεκίνησα με εναν φίλο μου για διακοπές στη Μήλο. Για να μην πολυλογώ, φτάσαμε μεσημέρι, και το βράδυ (μιας και μέναμε σε ένα δωμάτιο στο Παλαιοχώρι, 3-4 λεπτά με τα πόδια από την παραλία) είπαμε να παμε στην παραλία, μιας και θα είχε ελάχιστο φως να χαζέψουμε τα αστέρια (κάτι που στην Αθήνα είναι αδύνατο να το κανεις πλέον). Πήγαμε λοιπόν και η παραλία ήταν έρημη, γυρω στις 22:00. Καθήσαμε σε ένα σημείο που είχε απόλυτο σκοτάδι, το μόνο φως που υπήρχε ήταν από μία ταβέρνα μερικά μέτρα στα δεξία μας, ενώ αριστερά μας δεν υπήρχε τίποτα. Μπροστά η θάλασσα, πίσω μας ψηλά βράχια και αριστερα συνέχιζε σκοτεινή η παραλία.


Κάποια στιγμή λοιπόν, ενώ μιλούσαμε και κοιτούσα προς τον φίλο μου που καθόταν στα αριστερά μου, είδα μια περίεργη αχνή μορφή να περνάει από τα αριστερα προς τα δεξιά στα βράχια πίσω μας. Αυτό που είδα είχε ένα αχνό φως και κινούταν πολύ γρήγορα. Δεν είπα τίποτα στο φίλο μου γιατί θεώρησα οτι απλά το έκαναν τα μάτια μου. Μετά όμως από ούτε μισό λεπτό το είδα πάλι να περνάει προς την αντίθετη κατεύθυνση και να εξαφανίζεται. Το είπα στον φίλο μου (ο οποίος καθόταν τελείως πλατη στα βράχια και δεν μπορούσε να δει πίσω) και τότε ξεκίνησε να με ψιλοδουλεύει. Δεν πιστεύει σε τίποτα σχετικό με πνεύματα κλπ. και κατάφερε να με κάνει να πιστώ πως δεν ήταν τίποτα.

Μετά απο περίπου ένα τέταρτο και ενώ μου είχε φύγει τελείως από το μυαλό αυτή η εικόνα, είδα πάλι αυτή τη μορφή, πιο κα8αρά εκείνη τη φορά και μου φάνηκε πως διέκρινα και πόδια, σαν να ήταν κατι που έτρεχε υπερβολικά γρήγορα! Φοβήθηκα υπερβολικά εκείνη τη στγμή οπότε είπα στον φίλο μου να φύγουμε αμέσως, έστω και αν ήταν ιδέα μου. Μου είπε ΟΚ και επειδή εγώ είχα σηκωθεί όρθιος, μου είπε "μίσο λεπτό να μαζέψω τα πράγματα" (κλειδί δωματίου, κινητα και τσιγάρα).

Εκείνη τη στιγμή και καθώς σηκώθηκε και αυτός για να φύγουμε, αυτή η μορφή εμφανίστηκε στο βράχο πάλι. Τον ρώτησα αν το έβλεπε εκείνη την φορα και μου λεει παμε να φύγουμε τώρα! Ξεκινήσαμε να περπατάμε γρήγορα προς την ταβέρνα. Κάναμε όμως το λάθος να κοιτάξουμε και οι δύο πίσω μας και είδαμε αυτή τη μορφή να έχει ξεκολλήσει από το βράχο και να κινειται με ιλλιγιώδη ταχύτητα προς τα πάνω μας, στον αέρα. Τότε τρέξαμε και οι δύο σαν τρελοί μέχρι που φτάσαμε στο φως. Τότε ο φίλος μου γύρισε πίσω και είδε αυτή τη μορφή να ανεβαίνει πάλι στο βράχο, σα να ηρεμούσε με το που φύγαμε απο εκείνο το σημείο. Προχωρήσαμε κι αλλο σε φωτισμένο σημείο και τα νεύρα μας είχαν γίνει κουρέλι.

Όταν μπορέσαμε να ανοίξουμε το στόμα μας και να μιλήσουμε, είπαμε για το τι είδαμε όταν κοιτάξαμε πίσω μας φεύγοντας. Και οι δύο λοιπόν είχαμε δει αυτή τη μορφή με το αχνό φως να κινείται τόσο γρήγορα κατα πάνω μας και κανείς απο τους δυό μας δεν μπορούσε να την εστιάσει, να διακρίνουμε τι ακριβώς ήταν.

Το βράδυ εκείνο δεν υπήρχε φεγγάρι στον ουρανό (οπότε ήταν πολυ σκοτεινά) και ούτε λειτουργούσε κάποιο μαγαζί εκεί με προβολείς κλπ. (γιατί το ψάξαμε) οπότε να υπήρχε περίπτωση να είναι φως από εκει. Αν το είχα δει μόνο εγώ μπορεί και να ελεγα πως ήταν η φαντασία μου, αλλα το είδαμε δύο άτομα και ειδικα ο φίλος μου που δεν πίστευε ΚΑΘΟΛΟΥ σε αυτά και που τον είδα το βράδυ να μη μπορει να ηρεμίσει μετά απο αυτό.

Όπως καταλαβαίνετε (αν και δίπλα μας) κανείς μας δεν θέλησε να ξανακατέβει στην παραλία κάποιο από τα επόμενα βράδια. Να σημειώσω ακόμα πως και οι δυό μας είχαμε πιεί μόνο νερό εκείνη την ημέρα, ούτε καν κρασί ή μπύρα. Μόλις επιστρέψαμε μετά απο μία εβδομάδα διηγηθήκαμε την ιστορία και κάποιος φίλος μας είπε πως θυμόταν (επειδή το είχε διαβάσει ο ίδιος) οτι πριν κάποια χρόνια (γύρω στα 10 το προσδιόρισε) είχε γίνει ενα ατύχημα στην παραλία αυτή. Έπεσε ένας βράχος πανω σε κάτι παιδιά που είχαν κατασκηνώσει εκεί και από ότι θυμόταν υπήρχε και θάνατος.

ΠΗΓΗ: periergaa.blogspot.com

Μπορίσκα , το αγόρι που ήρθε από τον Άρη ;

«Φαντάσου , νύχτα, ενώ όλοι είμαστε καθισμένοι γύρω από την φωτιά που είχαμε ανάψει , ένα μικρό αγόρι ( γύρω στα επτά ) να ζητά , ξαφνικά την προσοχή όλων μας. Το αποτέλεσμα?    Ηθελε να διηγηθεί σε όλους μας , όλα για την ζωή στον πλανήτη Άρη ,  τους κατοίκους του, τα ταξίδια τους στην Γη , να μοιραστεί μια μαρτυρία του.
Ακολούθησε σιγή.
Ήταν απίστευτο ! Το μικρό αγόρι με μεγάλα και ζωηρά  μάτια  άρχισε να διηγείται μια υπέροχη ιστορία για τον πολιτισμό των κατοίκων του Άρη , για τις μεγάλες θεόρατες πόλεις , τα διαστημόπλοιά τους και τις πτήσεις σε διάφορους πλανήτες , στην υπέροχη χώρα την Λεμουρία , της οποίας γνώριζε την ζωή σε όλες της  τις λεπτομέρειες , μέχρις ότου του συνέβη να πάει εκεί από τον Άρη,  είχε πολλούς φίλους εκεί .
Τα κλαδιά έτριζαν και  η ομίχλη της νύχτας σκέπαζε την περιοχή και τον  ουρανό γεμάτο από  τα μυριάδες φωτεινά άστρα , όλα είχαν μια ατμόσφαιρα μυστηρίου.
Η ιστορία του διήρκησε για περίπου μία ώρα και μισή.
Ένα αγόρι ήταν αρκετά έξυπνο να εμπλέξει ένα ολόκληρο έθνος.
Πολλοί μείναμε με το στόμα ανοιχτό από δύο διακριτικά γεγονότα.
Πρώτο από όλα , το αγόρι κατείχε μια πολύ βαθειά και ασυνήθιστη γνώση. Η νοημοσύνη του ξεπέρναγε κατά πολύ εκείνη ενός οποιουδήποτε άλλου αγοριού της ηλικίας του , των 7 χρονών. Κανένας καθηγητής στον κόσμο δεν είναι ικανός να διηγηθεί ολόκληρη την ιστορία της Λεμουρίας και των κατοίκων της και στις πιο μικρές λεπτομέρειες , όπως έκανε ο Μπόρισκα.
Όσο και να ψάξετε δεν θα βρείτε τίποτα απολύτως , για όσον αφορά αυτή την χώρα , σε όλα τα σχολικά βιβλία αυτού του κόσμου.

Η μοντέρνα επιστήμη δεν έχει ακόμα ανακαλύψει καινούργιους πολιτισμούς.
Δεύτερον , όλοι μείναμε έκθαμβοι και γοητευμένοι από το γλωσσάριο αυτού του νέου αγοριού.
Η ιδιαίτερη γνώση του στην ορολογία , στις λεπτομέρειες και γεγονότα του πλανήτη Άρη και το παρελθόν της Γης , μας γοήτευσε όλους.

« Γιατί η κουβέντα άρχισε σε εκείνο το μέρος ;» , ο μεσολαβητής μου απήντησε « ίσως γιατί η ατμόσφαιρα ήταν τέτοια , με πολλά άτομα καλά πληροφορημένα και με ανοιχτά στο μυαλό».
«Θα μπορούσε να τα είχε επινοήσει ό ίδιος ;»
«Αμφιβάλλω» απάντησε ο φίλος μου. Σε μένα φαινόταν πως αυτό το αγόρι μοιραζόταν μαζί μας τις προσωπικές του αναμνήσεις περασμένων ζωών. Είναι αδύνατον να πλάσει τέτοιες εικονικές ιστορίες , πρέπει να μαθευτούν στην πραγματικότητα.

Σήμερα , μετά την συνάντησή μου με τους γονείς του Μπόρις και έχοντας τον τρόπο να γνωρίσω καλύτερα το αγόρι , άρχισα να βάζω σε τάξη πολύ προσεκτικά όλες τις πληροφορίες που αφορούσαν την υπόθεση.
O Μπόρισκα , γεννήθηκε στο νοσοκομείο της  πόλης  Volzhskii αλλά ο πραγματικός τόπος γέννησης είναι η πόλη Zhirnovsk της επαρχίας  Volgograd . H ημερομηνία γέννησης είναι 11 Ιανουαρίου 1996, ίσως αυτό το στοιχείο να είναι χρήσιμο για τους αστρολόγους).Οι γονείς του δείχνουν θαυμάσια άτομα . Νadezhda , η μητέρα του Μπόρισκα , είναι δερματολόγος σε δημόσια κλινική . Πήρε το πτυχίο ιατρικής το 1991 στο Volgograd.
Ο πατέρας του μικρού είναι συνταξιούχος στρατιωτικός . Και οι δύο θα ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένοι εάν κάποιος τους βοηθούσε να καταλάβουν τι κρύβεται πίσω από αυτό το μυστηριώδες φαινόμενο του παιδιού τους.
Το μοναδικό πράγμα που κάνουν είναι να το παρατηρούν και να το μεγαλώνουν .

«Μετά την γέννηση του Μπόρισκα , παρατήρησα πως στήριξε το κεφαλάκι του μόλις όταν ήταν 15 ημερών – θυμάται η μητέρα του – Η πρώτη του λέξη ήταν «μπαμπά» μόλις 4 μηνών και αμέσως άρχισε να μιλάει . Στην ηλικία των 7 μηνών ολοκλήρωσε την πρώτη του φράση « θέλω ένα καρφί» , αυτή την φράση την είπε μετά που παρατήρησε ένα καρφί στον τοίχο. Όσο μεγάλωνε τόσο οι  διανοητικές του ικανότητες όλο και  ξεπερνούσαν την φυσική  και σωματική ανάπτυξή του.-Πως εκδηλωνόντουσαν αυτές οι διανοητικές ικανότητες ; ( ερώτηση)

-Όταν ο Μπόρις ήταν μόλις 1 χρονών , άρχισα να του δίνω λέξεις  ( σύστημα του Nikitin)  και ,  όταν ήταν ενάμιση χρονών , διάβαζε ήδη τις μεγάλες επικεφαλίδες των εφημερίδων . Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να μάθει τα χρώματα και τους διάφορους συνδυασμούς και στα δύο του χρόνια άρχισε να ζωγραφίζει.
Αμέσως μετά , μόλις έκλεισε τα 2 χρόνια τον  πήγαμε στο al day care center για νήπια.

Οι δάσκαλοι είχαν μείνει όλοι άφωνοι από τα χαρίσματα του και από τον ασυνήθιστο τρόπο σκέψης του. Το παιδί είχε μια ασυνήθιστη , μνήμη και μια απίστευτη ικανότητα εις το να συλλέγει νέες πληροφορίες. Οι γονείς του , αμέσως , παρατήρησαν πως το παιδί τους λάμβανε πληροφορίες από κάποιο άλλο μέρος , με δικό του τρόπο.

-Κανείς δεν του είχε διδάξει αυτές τις πληροφορίες – θυμάται η μητέρα . Κάποιες φορές τον έβλεπε να παίρνει την στάση του λωτού και άρχιζε όλες αυτές τις συζητήσεις. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στα αυτιά μας . Πως μπορεί ένα μωρό να γνωρίζει όλα αυτά. Σύμπαν , ιστορίες ατέλειωτες για άλλους κόσμους , ουρανούς πολιτισμούς , γαλαξίες, για αυτόν ήταν σαν ένα καθημερινό μάντρα από τότε που ήταν 2 χρονών.Κατόπιν ο Μπόρισκα ήταν εκείνος που μας μίλησε για την προηγούμενή του ζωή πάνω στον Πλανήτη Άρη , στο γεγονός πως ο πλανήτης κατοικούταν , αλλά , εξ αιτίας μιας δυνατής καταστροφής  , έχασε την ατμόσφαιρά του και ότι μέχρι την σήμερον ημέρα οι κάτοικοί του είναι αναγκασμένοι να ζουν κάτω από το έδαφος.

Πριν την καταστροφή , εκτελούσε συχνές πτήσεις στην Γη για εμπορικούς σκοπούς και για ερευνητικούς σκοπούς. Φαίνεται πως Μπόρισκα  πέταγε από μόνος του το  διαστημόπλοιό του. Έτσι ακριβώς ήταν κατά την διάρκεια του Λεμούριου πολιτισμού.  Είχε ένα φίλο Λεμούριο που σκοτώθηκε μπροστά στα μάτια του.-Μια μεγάλη καταστροφή έπληξε την Γη και μια πελώρια ήπειρος βυθίστηκε . Κατόπιν , και εντελώς ξαφνικά μια πελώρια πέτρα έπεσε πάνω σε ένα οικοδόμημα,  ο φίλος ήταν εκεί – εξιστορεί ο Μπόρισκα . Δεν μπόρεσα να τον σώσω. Είναι το πεπρωμένο μας να συναντηθούμε σε αυτή την ζωή.
Το αγόρι ξαναζούσε την σκηνή της πτώσης της Λεμουρίας σαν να ήταν χθες.

Ήταν πολύ θλιμμένος για τον θάνατο του καλύτερού του φίλου και αισθανόταν ενοχές σαν να ήταν εκείνος η αιτία του θανάτου του.

Μια μέρα , παρατήρησε ένα βιβλίο στην τσάντα της μητέρας του με τίτλο « από πού προερχόμαστε ;» του Ernst Muldashev . Θα έπρεπε να τον βλέπατε τι χαρά έκανε με αυτή την ανακάλυψη , έμεινε πολλές ώρες να ξεφυλλίζει το βιβλίο βλέποντας τις πέτρες των Λεμούριων και τις φωτογραφίες από το Θιβέτ. Κατόπιν άρχισε να μιλά για την υψηλή διάνοια των Λεμούριων.

-Η Λεμούρια  έπαψε να υπάρχει εδώ και 800.000 χρόνια πριν , του είπα. Οι Λεμούριοι ήταν ψηλοί 9 μέτρα ! Έτσι δεν είναι ; Πως τα θυμάσαι όλα αυτά ; -Εγώ τα θυμάμαι , απάντησε το αγόρι..Αργότερα , θυμήθηκε ένα άλλο βιβλίο του Muldashev  με τον τίτλο « Η αναζήτηση της πόλης των Θεών». Το βιβλίο αναφερόταν σε παλιούς τάφους και πυραμίδες.
Ο Μπόρισκα , δήλωσε πως οι άνθρωποι θα ανακαλύψουν την Γνώση κάτω από μια πυραμίδα ( όχι την πυραμίδα του Χέοπα ). Αυτή δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα.

«Η ζωή θα αλλάξει από την στιγμή που θα ανοιχτεί η Σφίγγα» είπε , και πρόσθεσε ότι η μεγάλη Σφίγγα έχει ένα μηχανισμό ανοίγματος πίσω από το αυτί της ( δεν θυμάται όμως με ακρίβεια σε ποιό αυτί και που). Το αγόρι μιλά επίσης με μεγάλο πάθος και ενθουσιασμό για τον πολιτισμό των Μάγια.
Κατ’ αυτόν , εμείς γνωρίζουμε πάρα πολύ  λίγα πράγματα για αυτό τον μεγάλο πολιτισμό και τους κατοίκους του.Το πιο σπουδαίο και ενδιαφέρον είναι πως, ο Μπόρισκα πιστεύει ότι πλησίασε ο καιρός  για τους «ειδικούς» που θα γεννηθούν στην Γη. Η αναγέννηση του πλανήτη , πλησιάζει.
Η Καινούργια Γνώση θα είναι σε μεγάλη αναζήτηση , ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης των γήινων.

-Πως γνωρίζεις για  αυτά τα χαρισματικά παιδιά και γιατί συμβαίνουν αυτά ; Γνωρίζεις πως ονομάζονται παιδιά Ίντιγκο;

-Εγώ γνωρίζω πως αυτά ήδη γεννιούνται. Εγώ όμως , δεν έχω συναντήσει ακόμη κανένα στην πόλη μου. Ίσως το κορίτσι που λέγεται Yulia Petrova , μπορεί να είναι. Είναι η μοναδική που με πιστεύει. Άλλοι γελούν μαζί μου με τις ιστορίες μου.

Κάτι θα συμβεί στην Γη, να γιατί αυτά τα παιδιά είναι πολύ σπουδαία. Θα μπορέσουν να βοηθήσουν τους άλλους ανθρώπους . Οι πόλοι θα αντιστραφούν . Η πρώτη μεγάλη καταστροφή θα γίνει το 2009 σε μια από τις ηπείρους. Η επόμενη θα γίνει το 2013 και θα είναι ακόμη περισσότερο καταστρεπτική.
-Δεν φοβάσαι για την ζωή σου εξ αιτίας αυτών των καταστροφών ;

-Όχι , δεν φοβάμαι. Εγώ έχω ήδη ζήσει μια καταστροφή στον Άρη. Ζουν  ακόμη , άνθρωποι σαν εμάς εκεί έξω. Μετά τον πυρηνικό πόλεμο   όλα καταστράφηκαν και κάηκαν. Μερικά από αυτά τα άτομα κατάφεραν να επιζήσουν . Κατασκεύασαν νοσοκομεία και νέα πολεμοφόδια . Και εκεί έγινε μια μετατοπιση των ηπείρων , παρόλο που η ήπειρος δεν ήταν τόσο μεγάλη. Οι Αρειανοί αναπνέουν αέρια, στην περίπτωση που έρθουν στην γη θα πρέπει να είναι κοντά σε σωλήνες αερίου.-Προτιμάς να αναπνέεις οξυγόνο ;

-Από την στιγμή που βρίσκεσαι σε αυτό το σώμα , πρέπει να αναπνέεις οξυγόνο . Επομένως οι Αρειανοί αισθάνονται αντιπάθεια για αυτή την ατμόσφαιρα και αυτό τον αέρα , τον αέρα της Γης , γιατί τους προκαλεί γήρανση.Οι Αρειανοί είναι ως επί το πλείστον νέοι , περίπου 30-35 χρονών. Οι γεννήσεις αυξάνονται ετησίως.

-Μπόρις , για οι δικοί μας διαστημικοί σταθμοί καταστρέφονται πριν ακόμα φτάσουν στον Άρη;-Ο Άρης εκπέμπει ένα ειδικό σήμα που τους καταστρέφει και αυτό γιατί αυτοί οι σταθμοί περιέχουν  βλαβερές ακτινοβολίες.

Εγώ έμεινα άναυδος από την γνώση αυτών των ακτινοβολιών «Fοbos».
Αυτό είναι αλήθεια. Το 1988 ένας κάτοικος του Volzhski Yuri , ο Lushnichenko , ένας άνθρωπος με μεταφυσικές ικανότητες , προσπάθησε να ειδοποιήσει τους σοβιετικούς leader  στο αναπόφευκτο ατύχημα του πρώτου διαστημικού σταθμού “Fobos 1” και “Fobos 2” Ανάφερε επίσης και αυτό το είδος ακτινοβολίας , βλαβερή για τον πλανήτη. Βέβαια κανείς δεν τον πίστεψε.-Τι γνωρίζεις για τις πολλαπλές διαστάσεις ; Γνωρίζεις πως δεν μπορείς να πετάξεις σε ευθείες τροχιές  αλλά με ελιγμούς μέσα από το πολυδιάστατο διάστημα;

Ο Μπόρισκα , αμέσως , σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να μιλά ασταμάτητα για όλα  όσα αφορούν τα UFO –ATIA . «Απογειωνόμαστε και προσγειωνόμαστε  στην Γη ταυτόχρονα.»  Το αγόρι παίρνει μια κιμωλία και αρχίζει  να ζωγραφίζει  ένα οβάλ αντικείμενο πάνω στον πίνακα. «Αποτελείται από 6 στρώματα», λέει . Ένα στρώμα 25%  εξωτερικό από ισχυρό μέταλλο , 30% – δεύτερο στρώμα  από ένα είδος γόμα , το τρίτο στρώμα , 30%, ακόμα από μέταλλο και το 4% το τελευταίο από ένα ειδικό μαγνητικό στρώμα. « Εάν εμείς φορτίσουμε αυτό το μαγνητικό στρώμα με ενέργεια , αυτές οι μηχανές ( διαστημόπλοια) θα μπορέσουν να πετάξουν οπουδήποτε στο Σύμπαν.
-Μπόρισκα , έχεις ειδική αποστολή να εκτελέσεις ; Είσαι συνειδητοποιημένος ; (Εθεσα αυτές τις ερωτήσεις τόσο στους γονείς όσο και στο ίδιο το αγόρι).

-Η μητέρα του απαντά πως το «φαντάζεται» , «γνωρίζει κάποια πράγματα για το μέλλον του πλανήτη Γη» και ότι « η πληροφορία αυτή θα παίξει σημαντικό ρόλο στο μέλλον».

-Μπόρις , πως τα γνωρίζεις όλα αυτά ;

- Είναι μέσα μου.-Μπόρις , μπορείς να μας πεις γιατί αρρωσταίνουν οι άνθρωποι ;
-«H ασθένεια προέρχεται από την ανικανότητα των ανθρώπων να ζήσουν σωστά και να είναι ευτυχισμένοι. Πρέπει να προσδοκάτε κα να αποβλέπετε στον Κοσμικό – Συμπαντικό στόχο και σκοπό.  Δεν πρέπει να ανακατεύεστε με το πεπρωμένο των άλλων γιατί υπάρχει κίνδυνος να τα τινάξετε όλα στον αέρα. Οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να υποφέρουν εξ αιτίας των λαθών του παρελθόντος , αλλά να είναι σε επαφή με ότι είναι προδιαγραμμένο για αυτούς , να προσπαθήσουν να φτάσουν στον στόχο τους και να κινηθούν για να κατακτήσουν τα όνειρά τους». ( αυτές είναι οι λέξεις που χρησιμοποιησε ).
«Πρέπει να είστε περισσότερο επιεικείς, εγκάρδιοι και ευγενικοί. Σε περίπτωση που κάποιος σας κτυπήσει να αγκαλιάσετε τον εχθρό σας , να ζητήσετε συγνώμη και να γονατίσετε μπροστά του. Σε περίπτωση που κάποιος σας μισήσει , να τον αγαπήσετε με όλη σας την αγάπη και να του ζητήσετε συγχώρεση. Αυτοί είναι οι κανονισμοί της Αγάπης και της Ταπεινότητας. Ξέρετε γιατί  πέθαναν οι Λεμούριοι ; Σε αυτό φταίω  και εγώ. Δεν θέλανε πλέον να αναπτύξουν την Πνευματικότητα . Βγήκαν από τον προκαθορισμένο δρόμο και μονοπάτι , καταστρέφοντας έτσι την πληρότητα του πλανήτη.

Ο δρόμος της Μαγείας είναι ένας επικίνδυνος δρόμος.
Η Αγάπη είναι η Αληθινή Μαγεία.-Πως γνωρίζεις όλα αυτά ;

-Το γνωρίζω . Kailis

-Τι είπες ;-Είπα «αντίο!». Αυτή είναι η γλώσσα του πλανήτη μου.

[english.pravda.ru] http://www.projectcamelot.org/boriska.html


ΠΗΓΗ: anekshghtakaiapokryfa.blogspot.com

Παράξενο πλάσμα στο λιμάνι Ηρακλείου (VIDEO)

Ένα πλάσμα που δεν συναντάμε συχνά κατέγραψε η κάμερα να κολυμπάει στο ενετικό λιμάνι Ηρακλείου.
Πρόκειται για Γυμνοσαλιγκάρι της Θάλασσας (το γένος Aplysia)

ΠΗΓΗ: http://www.otherside.gr

«Ιππότες της Αποκάλυψης» (VIDEO)

Ένα βίντεο από ρεπορτάζ του αμερικανικού δικτύου msnbc που δείχνει τα επεισόδια στην πλατεία Tahrir την ημέρα όπου οπαδοί και Mubarak και διαδηλωτές «αντάλλαζαν» μεταξύ τους βόμβες μολότοφ έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον εξαιτίας αυτού που φαίνεται.
Και αυτό που φαίνεται προκαλεί –ίσως και την ανατριχίλα σε μερικούς- είναι ένα όραμα που στην κίνηση της κάμερας μοιάζει με κάποιον καβαλάρη επάνω στο άλογό του! (στο 1:18 του βίντεο). Και σαν να μην έφτανε αυτό τόσο ο «ιππέας» όσο και το «άλογό» του είναι στην απόχρωση του πράσινου κάτι που έκανε πολλούς να το παρομοιάσουν με τον τέταρτο ιππότη της Αποκάλυψης καθώς στην αποκάλυψη του Ιωάννη ο τελευταίος περιγράφεται ως να έχει χρώμα «χλωμού πράσινου» ή «κιτρινωπού πράσινου» όπως δηλαδή ακριβώς φαίνεται και στο βίντεο.
Προφανώς και πρόκειται για αντανάκλαση από τις φωτιές επάνω στην κάμερα και αυτό εξηγείται γιατί καθώς η κάμερα κινείται προς τα δεξιά και πάνω την ίδια πορεία έχει και ο «ιππότης» για να εξαφανιστεί στη συνέχεια. Ακόμη και έτσι όμως πολλοί είναι εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν πως το φαινόμενο είναι προάγγελος κακών ειδήσεων. Ίδωμεν.

defencenet.gr

ΠΗΓΗ:  http://mystikos-planitis.blogspot.com/

ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ σε Κάστρο

Φαντάσματα των δρόμων, της θάλασσας και του αέρα(μέρος 1ο)

Μια κατηγορία φαινομένων που εντάσσεται στα πλαίσια των αστικών μύθων (urban legends) αποτελούν τα στοιχειωμένα μεταφορικά μέσα. Ήδη στο παρελθόν είχαμε μιλήσει για το silverpilen, το περίφημο στοιχειωμένο τρένο της Σουηδίας, όμως το φαινόμενο μοιάζει να μην περιορίζεται στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις αλλά να έχει τις ρίζες του βαθύτερα πίσω στο χρόνο, όπως θα δούμε στο σημερινό άρθρο.
Η αλήθεια είναι πως το μεταφορικό μέσο είτε είναι άμαξα (παλιότερα) είτε αυτοκίνητο, πλοίο ή τρένο συνδέεται με τη μεταφορά, με τη μετάβαση δηλαδή σε έναν άλλο τόπο, είτε θα μεταφέρει ζωντανούς ανθρώπους είτε τις ψυχές τους. Θυμηθείτε τον βαρκάρη του κάτω κόσμου στην Αρχαία Ελλάδα, ακόμη και το silverpilen της σημερινής εποχής. Το μεταφορικό μέσο θεωρείται στο συλλογικό ασυνείδητο ως ο διακομιστής του ανθρώπου από τον κόσμο των ζωντανών στο βασίλειο των νεκρών και μερικές φορές, όσοι έχουν πιο ευαίσθητη όραση – αντίληψη από τον μέσο άνθρωπο, μπορούν να “δουν” αυτό το στοιχειωμένο μεταφορικό μέσο. Στη σύγχρονη εποχή οι μηχανές, λόγω της μεγαλύτερης ακρίβειάς τους από τον ανθρώπινο οφθαλμό, υποτίθεται ότι μπορούν να συλλάβουν καλύτερα αυτά τα οριακά φαινόμενα, για αυτό και το Internet έχει κατακλυστεί από χιλιάδες φωτογραφίες και βίντεο των παράξενων αυτών φαινομένων που ακροβατούν μεταξύ της Λογικής και του Παραλόγου όπως θεωρείται από τον κόσμο. Ας περάσουμε, όμως να μελετήσουμε μερικές ενδεικτικές περιπτώσεις.
Φαντάσματα των δρόμων
Ο Mark, αγρότης που ζει στις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, περιγράφει μια σειρά από πανομοιότυπες εμπειρίες που ισχυρίζεται ότι ο ίδιος, τα μέλη της οικογένειάς του αλλά και αρκετοί επισκέπτες του έχουν βιώσει. Ας την παραθέσουμε σε ελεύθερη απόδοση. Αρκετά συχνά από την αγροικία του που βρίσκεται σε ερημική περιοχή, βλέπει από μακριά φώτα αυτοκινήτου να πλησιάζουν. Το αμάξι παρκάρει σε ένα ορισμένο σημείο πάντοτε, στα φώτα σβήνουν, ακούγονται οι πόρτες να ανοίγουν και να κλείνουν και βήματα στο έδαφος, όμως αν κανείς κοιτάξει ξανά δεν βλέπει τίποτα. Κανένα αμάξι δεν βρίσκεται στο μισοσκόταδο κι όμως όλοι έχουν δει να πλησιάζει κι έχουν ακούσει τους χαρακτηριστικούς ήχους της μηχανής και των πορτών που ανοίγουν και κλείνουν, καθώς και τα βήματα.
Κάπως έτσι περιγράφεται από τη σχετική φιλολογία το αυτοκίνητο – φάντασμα, ωστόσο υπάρχουν πολλές άλλες παραλλαγές. Ένας περίφημος αστικός θρύλος θέλει ένα τέτοιο αμάξι να στοιχειώνεται από τον ιδιοκτήτη του και αν περάσει στα χέρια άλλου κατόχου τότε αρχίζουν τα παρατράγουδα. Υπάρχουν αναφορές τρομοκρατημένων οδηγών που ισχυρίζονται πως από τον μεσαίο καθρέφτη βλέπουν κάποιον να κάθεται στο πίσω κάθισμα, ακόμη κι αμφιλεγόμενες φωτογραφίες που δείχνουν αόρατο στα συνηθισμένα μάτια επιβάτη να κάθεται μαζί με τον ανυποψίαστο οδηγό.
Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις έχει αναφερθεί η εμφάνιση φασματικών αυτοκινήτων σε δρόμους και λεωφόρους. Αυτά διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες: σε εκείνα που “επιδιώκουν” να προκαλέσουν ατυχήματα μέσω της επικίνδυνης οδηγικής συμπεριφοράς τους, σε εκείνα που κατά κάποιο τρόπο προσπαθούν να αποτρέψουν κάποιο πιθανό ατύχημα και τέλος σε εκείνα που απλά γίνονται κάποιες φορές αντιληπτά χωρίς καμία επίπτωση. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι είτε η φασματική τους μορφή είτε η απουσία οδηγού κι επιβατών, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται αυτόπτες μάρτυρες. Για όποιον ενδιαφέρεται, υπάρχουν σχετικά βίντεο στο youtube, χρήσιμα για την εξαγωγή συμπερασμάτων.
Τα αυτοκίνητα της πρώτης κατηγορίας συνήθως κάνουν επικίνδυνες προσπεράσεις, διακρίνονται για την επικίνδυνη οδηγική τους συμπεριφορά και προκαλούν αίσθημα ενόχλησης και φόβου. Τα αυτοκίνητα – “προστάτες” εμφανίζονται κι αυτά από το πουθενά και προσπαθούν να προειδοποιήσουν για επερχόμενο κίνδυνο είτε κάνοντας σινιάλο με τα φώτα είτε, σε μια καταγεγραμμένη περίπτωση, φωτίζοντας το δρόμο σε ένα αυτοκίνητο που είχε ζημιά στο παρμπρίζ. Σε μια άλλη αναφορά, το αυτοκίνητο – φάντασμα προσπέρασε τον οδηγό – μάρτυρα που έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα, υποχρεώνοντάς τον να μειώσει, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει λίγο παρακάτω την κατάρρευση ενός τμήματος του δρόμου, το οποίο δεν θα είχε αποφύγει διαφορετικά. Ο μάρτυρας ανέφερε ότι παρά το γεγονός ότι ήταν αδύνατο να διέλθει κανείς από εκείνο το σημείο, το φασματικό αυτοκίνητο απλά εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνος.
Στην ίδια κατηγορία θα τοποθετήσω και τα υπαρκτά αυτοκίνητα τα οποία έχουν στοιχειωθεί από το φάντασμα του νεκρού ιδιοκτήτη τους ή από κάποια οντότητα, φέρνοντας ατυχήματα στους κατόχους τους και απροσδιόριστες βλάβες. Διάσημη σχετική περίπτωση, αν και προφανώς αρκετά υπερβολική, παραμένει το αμάξι με το οποίο σκοτώθηκε ο ηθοποιός James Dean και το οποίο υποτίθεται πως προκάλεσε σοβαρά ατυχήματα, ακόμη και το θάνατο ορισμένων ααπό τους επόμενους ιδιοκτήτες του. Το πρότυπο ενός τέτοιου αυτοκινήτου αποτέλεσε το θέμα της διάσημης ταινίας του Carpenter, “Christine”, που παραμένει κλασική στο είδος της.
Λευκές Κυρίες και άλλα φαντάσματα των δρόμων
Οι περισσότερες αναφορές για τις Λευκές Κυρίες των αυτοκινητοδρόμων μας έρχονται από τη Γαλλία. Πρόκειται για φαντάσματα λευκοφορεμένων γυναικών, με τα οποία έχουμε ασχοληθεί σε προηγούμενα κείμενά μας. Θεωρούνται προάγγελοι δυστυχημάτων αλλά, όπως συμβαίνει και με τα αυτοκίνητα παραπάνω, μπορούν να ευθύνονται για αρκετά φαινόμενα. Συνήθως θεωρούνται φαντάσματα γυναικών που έχασαν τη ζωή τους κάπου εκεί γύρω κι εξακολουθούν να στοιχειώνουν το μέρος, πολύ σπάνια όμως αναφέρεται ότι προκαλούν κακό. Η παράδοση αυτή, με κάποιες παραλλαγές, είναι παγκόσμια και πηγαίνει πίσω από τη σύγχρονη εποχή.
Στο προσωπικό μου αρχείο διαθέτω αρκετές μαρτυρίες για την εμφάνιση τέτοιων φασματικών μορφών και σε μια δυο από αυτές υπήρξα προσωπικός μάρτυρας. Αυτές οι δυο περιπτώσεις είναι και οι μοναδικές από το αρχείο μου για τις οποίες μπορώ να “εγγυηθώ”. Κατά τα άλλα, όμως, καθώς διακρίνομαι για το γεγονός ότι ταξιδεύω νύχτα σε πολλά ιδιαίτερα ερημικά σημεία, τονίζω ότι ποτέ, αν εξαιρέσουμε τις δύο εκείνες φορές, δεν έγινα μάρτυρας κάποιου παράξενου τέτοιου φαινομένου.
Σε μια από τις περιπτώσεις του αρχείου μου, ένας επιστήμονας ιατρικής είδε στην άκρη του δρόμου έναν φαντάρο, σε μια ερημική τοποθεσία αρκετά μακριά από το πλησιέστερο στρατόπεδο. Το προχωρημένο της ώρας, η ερημιά της περιοχής και η ανυπαρξία οποιασδήποτε άλλης στρατιωτικής δραστηριότητας, όπως έχουμε αναπτύξει και αλλού, καθιστούν δύσκολο το να ήταν ένας πραγματικός φαντάρος. Τέτοιες όμως αναφορές υπάρχουν πολλές από ολόκληρη την Ελλάδα και τον Κόσμο. Στη χώρα μας συνηθέστερες είναι οι αναφορές για στρατιώτες, ιερείς και “μοναχούς”, καθώς και γριές γυναίκες, ενώ σπανιότερα αναφέρονται μικρά, ακόμη και μωρά, παιδιά.


ΠΗΓΗ: http://fireoffohat.wordpress.com

Φαντάσματα των δρόμων, της θάλασσας και του αέρα (μέρος 2ο)

Δεν είναι μόνο οι δρόμοι που φιλοξενούν φαντάσματα. Όπως λέγαμε και προηγουμένως λίγο πολύ όλα τα μεταφορικά μέσα μπορούν υπό δεδομένες συνθήκες να “στοιχειώσουν”. Η θάλασσα, με την απεραντοσύνη της, από αρχαιοτάτων χρόνων έχει αποτελέσει ένα τεράστιο νεκροταφείο ψυχών που βρήκαν το θάνατο στα σκοτεινά νερά της και, όπως πολύ γλαφυρά περιγράφει η Αποκάλυψη του Ιωάννη, θα δώσει κι εκείνη τους νεκρούς της στην κατάλληλη στιγμή για να κριθούν. Έως τότε, τα φαντάσματα πνιγμένων ναυτικών και πλοίων που στοίχειωσαν και περιπλανούνται μόνα τους στις θάλασσες θα γοητεύουν τους λάτρεις των μυστηρίων και των παράδοξων ιστοριών, ενώ θα τρομάζουν τους ανυποψίαστους ναυτικούς που θα τύχει να βρεθούν στο δρόμο τους.
Φαντάσματα του νερού
Ο Ιπτάμενος Ολλανδός
Σίγουρα το περισσότερο γνωστό πλοίο – φάντασμα από όλα είναι ο Ιπτάμενος Ολλανδός. Δεν είναι εξακριβωμένο εάν αυτό είναι το όνομα του πλοίου ή το προσωνύμιο του μυστηριώδους καπετάνιου του, όπως δεν είναι γνωστή η ημερομηνία καθέλκυσης του πλοίου ή ακόμη και αν πρόκειται για μια πραγματική ή συμβολική – αρχετυπική ιστορία. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, η τέχνη εμπνεύστηκε ιδιαίτερα από τον Ιπτάμενο Ολλανδό, που αποτέλεσε και το θέμα μιας γνωστής όπερας του Βάγκνερ. Η ιστορία μέσες άκρες έχει ως εξής. Ο καπετάνιος του πλοίου, υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις του στη διάρκεια μιας καταιγίδας στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, φώναξε πως θα έκανε τον διάπλου ακόμη και αν χρειαζόταν να ταξιδεύει έως τη Δευτέρα Παρουσία. Ο Θεός για να τον τιμωρήσει του έδωσε αυτό που θέλησε κι έτσι από τότε καπετάνιος και πλήρωμα ταξιδεύουν καταραμένοι και δεν είναι λίγοι οι ναυτικοί που ισχυρίζονται πως έχουν συναντηθεί με το πλοίο, περιγράφοντάς το άλλοτε να λάμπει με ένα απόκοσμο φως και άλλοτε να είναι καλυμμένο με ομίχλη. Σε κάθε περίπτωση πάντως θεωρείται προάγγελος συμφορών, ενώ ακόμη και ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Πέμπτος της Βρετανίας γράφει στα απομνημονεύματά του ότι είχε συναντήσει το καταραμένο πλοίο σε ένα από τα ταξίδια του.
Mary Celeste: ένα καλά μελετημένο πλοίο – φάντασμα
Εξίσου διάσημο με τον Ιπτάμενο Ολλανδό, το Mary Celeste βρέθηκε εγκαταλειμένο το 1872 στα ανοιχτά των νήσων Αζόρες, στο ταξίδι του προς την Ιταλία, όπου και μετέφερε 1701 βαρέλια με αλκοόλ. Δεν βρέθηκε κανένα ίχνος από το πλήρωμα και έλειπαν όλα τα έγγραφα του πλοίου, εκτός από το ημερολόγιο του καπετάνιου. Όπως ήταν φυσικό οι φήμες οργίασαν αλλά έκτοτε έχει μελετηθεί πολύ καλά ως περιστατικό και οι περισσότεροι ερευνητές θεωρούν ότι το πλοίο εγκαταλείφθηκε εξαιτίας έκρηξης που προκάλεσαν τα αέρια της αλκοόλης και που προκάλεσαν πανικό κι ανησυχία στο πλήρωμα, το οποίο υποτίθεται ότι επιβιβάστηκε σε σωσίβιες λέμβους για το φόβο μεγαλύτερης έκρηξης αλλά τελικά πέθανε από την πείνα ή πνίγηκε.
Σε μια αμφιλεγόμενη έρευνα του 2001 ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν το ναυάγιο του Mary Celeste στα ανοιχτά της Ταϊτής, ενώ η ιστορία του διασκευασμένη αναφέρεται σε έργο του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ.
Ourang Medan
Σύμφωνα με το θρύλο, τον Ιούνιο του 1947 διάφορα πλοία έπιασαν SOS σήμα από το πλοίο “ourang medan” και μια φωνή από τον ασύρματο που τους ενημέρωνε για το θάνατο του κυβερνήτη και του πληρώματος, μέσα από ασυνάρτητες φράσεις που κατέληγαν σε ένα τρομακτικό “πεθαίνω”. Όταν το πλήρωμα του σκάφους silver star προσέγγισε το πλοίο κι επιβιβάστηκε σε αυτό, βρήκε όλο το πλήρωμα νεκρό, χωρίς σημάδια τραυματισμού αλλά με παγωμένες εκφράσεις φόβου στα πρόσωπά τους και ορισμένους από τους νεκρούς να δείχνουν προς μια ορισμένη κατεύθυνση.
Το γεγονός αμφισβητείται έντονα καθώς δεν επαληθεύεται από πουθενά η ύπαρξη ενός τέτοιου πλοίου. Η ιστορία πάντως λήγει με την άρον άρον απομάκρυνση του σωστικού πληρώματος, εξαιτίας μιας πυρκαγιάς που οδήγησε τελικά στη βύθιση του αινιγματικού πλοίου.
Το μυστήριο του Kaz II
Εάν νομίζετε ότι μυστηριώδη περιστατικά συνέβαιναν σε παλιότερες εποχές, τότε η μυστηριώδης ιστορία του Kaz II θα σας πείσει για το αντίθετο. Το καταμαράν kaz II βρέθηκε στις 18 Απριλίου του 2007 να πλέει σε απόσταση 160 χιλιομέτρων βόρεια της Αυστραλίας, με τη διαφορά ότι το τριμελές πλήρωμά του είχε εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει πίσω του κανένα απολύτως ίχνος. Για την ακρίβεια δεν βρέθηκαν σημάδια αναστάτωσης στο εσωτερικό του, ένας φορητός υπολογιστής ήταν σε λειτουργία, όπως και οι μηχανές του σκάφους, ενώ ακόμη και το τραπέζι ήταν στρωμένο. Σύμφωνα με τις έρευνες τα συστήματα πλοήγησης και έκτακτης ανάγκης του σκάφους ήταν σε λειτουργία και δεν παρουσίαζαν κανένα πρόβλημα. Στις εξονυχιστικές έρευνες μάλιστα βρέθηκε ένα βίντεο το οποίο δεν δείχνει απολύτως κανένα πρόβλημα και οι εικασίες σχετικά με το τι συνέβη στο έμπειρο πλήρωμα προκαλούν διαφωνίες στους ερευνητές.
Και στον ελληνικό χώρο, όμως, αναφέρονται διάφορες ιστορίες από τους ναυτικούς, κυρίως σχετικά με πλοία που βυθίστηκαν κι έκτοτε οι νεκροί τους στοιχειώνουν τα νερά προστατεύοντας το ναυάγιο που συνήθως περιλαμβάνει και κάποιο πολύτιμο φορτίο. Στη νότια Αρκαδία, στην επαρχία Κυνουρίας, υπάρχει η ιστορία για το καϊκι που βυθίστηκε, παρασύροντας στο θάνατο κι έναν ιερέα. Έκτοτε μερικές φορές έχει αναφερθεί πως λουόμενοι έχουν δεχτεί “επίθεση” από τον πνιγμένο ιερέα που προσπαθεί να τους παρασύρει στο βυθό. Η συγκεκριμένη παραλία αποτελεί αγαπημένο μου μέρος για κολύμπι και σας διαβεβαιώνω ότι ποτέ δεν έχω δει κανέναν και τίποτα το περίεργο.


ΠΗΓΗ: http://fireoffohat.wordpress.com

Φαντάσματα των δρόμων, της θάλασσας και του αέρα(μέρος 3ο)

Το 1997, στην ευρύτερη περιοχή του Sheffield, αρκετοί άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί για να δουν το πέρασμα του κομήτη Hale Bopp. Η βραδιά ήταν κρύα και η ατμόσφαιρα καθαρή, όμως τίποτα δεν τους είχε προετοιμάσει για αυτό που θα ακολουθούσε. Διότι κάποια στιγμή, είδαν ένα ελικοφόρο αεροπλάνο να κινείται σε πολύ χαμηλό ύψος πάνω από τα κεφάλια τους και αμέσως κατάλαβαν ότι βρισκόταν σε πτώση και κάλεσαν την Άμεση Δράση. Περισσότεροι από 100 αστυνομικοί και εθελοντές “χτένισαν” την περιοχή αλλά κανένα ίχνος αεροπλάνου δεν βρέθηκε. Στη συγκεκριμένη περιοχή υπήρξαν κατά το παρελθόν περισσότερες από 50 συντριβές αεροσκαφών κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου πλέον των 300 αεροπόρων έχασαν τη ζωή τους κι έκτοτε περίεργα φαινόμενα αναφέρονται στην περιοχή. Και αν κανείς νομίσει ότι όλα αυτά είναι υπερβολές, δεν έχει παρά να μιλήσει με τους κατοίκους, ενώ το γεγονός ότι η είδηση αναφέρεται από το πολύ σοβαρό BBC, δίνει στο γεγονός αρκετή αξιοπιστία. Έχουν διεξαχθεί πολλές έρευνες στη συγκεκριμένη περιοχή και υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ότι υπάρχει ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, το οποίο ίσως να ευθύνεται για τον μεγάλο αριθμό εναέριων ατυχημάτων, ίσως επίσης και για τέτοια ανώμαλα φαινόμενα.
Πάλι στη Μεγάλη Βρετανία, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός εγκαταστάσεων της αεροπορίας που εγκαταλείφθηκαν μετά τους Παγκόσμιους Πολέμους και έχουν πλέον μετατραπεί σε σκηνικά αλλόκοτων εμπειριών. Μια μάρτυρας που έφτιαξε σπίτι σε ένα μέρος της έκτασης ενός τέτοιου στρατοπέδου, ανέφερε πως ένα βράδυ ξύπνησε και στα πόδια του κρεβατιού της είδε τη μορφή ενός νεαρού αεροπόρου να στέκεται και να την κοιτάζει, λίγο πριν εξαφανιστεί. Παρόμοια φαινόμενα συνεχίστηκαν για λίγο καιρό ακόμα και τελικά η οικογένεια αποφάσισε να εγκαταλείψει το σπίτι και να μετακομίσει σε άλλο οίκημα, μακριά από τον τόπο των αλλόκοτων συμβάντων.
Σε μια άλλη περιοχή, ένα διάσημο φάντασμα κάνει την εμφάνισή του και μάλιστα σχετικά νωρίς, δηλαδή από τις 21.30 έως τις 22.00. Πρόκειται για μια νεαρή κοπέλα, ντυμένη στα γκρι και με διακριτικά της RAF, που σταματάει πεζούς και μοτοσυκλετιστές, λέγοντάς τους πως η ίδια και ο αρραβωνιαστικός της είχαν ένα τρομερό ατύχημα και ότι ο νεαρός άντρας βρίσκεται εκεί κοντά περιμένοντας βοήθεια. Τότε εξαφανίζεται από τα μάτια των περαστικών, αφήνοντας μια απαίσια δυσοσμία σήψης και αίσθημα ισχυρού φόβου στους μάρτυρες, οι οποίοι τονίζουν το πόσο “αληθινή” φαίνεται η κοπέλα που δεν τους υποψιάζει ότι συμβαίνει κάποιο παράδοξο φαινόμενο.
Οι αναφορές παράξενων εμπειριών που σχετίζονται με αεροπορικά ατυχήματα είναι πολλές σε ολόκληρο τον κόσμο και φυσικά και στην Ελλάδα. Ίσως επειδή τέτοιου είδους ατυχήματα συμβαίνουν ξαφνικά και χωρίς οι επιβάτες πολλές φορές να συνειδητοποιούν ότι πέθαναν, να μένουν πίσω καταγραφές που αρκετοί ευαίσθητοι άνθρωποι να μπορούν να τις βλέπουν να προβάλονται μπροστά τους. Στην πραγματικότητα τέτοιου είδους καταγραφές πιθανόν να ευθύνονται και για τις φημολογίες περί στοιχειωμένων τόπων, οικημάτων, ιδρυμάτων, ακόμη και ποταμών και λιμνών, όπως θα δούμε και σε επόμενα άρθρα, μιας και η αρθρογραφία του Νοέμβρη στο ιστολόγιο αυτό είναι αφιερωμένη σε θέματα που σχετίζονται με τα φαντάσματα και την παραψυχολογία.
Ακόμη και τα περιστατικά εμφάνισης UFO μπορούν να ενταχθούν σε αυτή την κατηγορία των εναέριων μέσων – φαντασμάτων διότι, αν το σκεφτείτε, έχουν όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά και άλλωστε ως ghost planes ταξινομούνται και στη διεθνή βιβλιογραφία. Εξάλλου η άποψη προς την οποία τείνει ένα σημαντικό μέρος της ουφολογίας είναι ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι και η φιλολογία τους είναι πολύ πιθανόν κατά βάση να αποτελούν ένα μεταφυσικό φαινόμενο, αν και το θέμα έχει πολλές πτυχές που δεν πρέπει να αγνοηθούν.

ΠΗΓΗ: http://fireoffohat.wordpress.com

Στοιχειωμένα στρατόπεδα. Θρύλοι και πραγματικότητα

Όσοι από εμάς έχουμε υπηρετήσει τη στρατιωτική μας θητεία αναμφίβολα θα έχουμε ακούσει ιστορίες τρόμου που σχετίζονται με την ύπαρξη φαντασμάτων και στοιχειωμάτων σε στρατόπεδα. Οι ιστορίες αυτές ακολουθούν στις περισσότερες περιπτώσεις το κλασικό μοτίβο κάποιας σκοπιάς, απομακρυσμένης συνήθως, στην οποία πριν από καιρό αυτοκτόνησε ένας ή περισσότεροι στρατιώτες και το αποτέλεσμα ήταν η σκοπιά εκείνη να καταργηθεί, διότι οι μετέπειτα σκοποί παραπονούνταν για την εμφάνιση “ανωμαλιών” που προφανώς συνδέονταν με το νεκρό στρατιώτη.


Η αλήθεια είναι πως ο στρατός, για άλλους λιγότερο και για άλλους περισσότερο, αποτελεί μια αγχωτική φοβική εμπειρία για τους γνωστούς λόγους και αυτό σε συνδυασμό με έναν ευφάνταστο νου και την υποβολή, μπορεί να οδηγήσει σε πολλές τέτοιες ιστορίες που πλέον χαρακτηρίζονται από όλους ως αστικοί θρύλοι. Είμαι πάρα πολύ δύσπιστος σε ό,τι αφορά διηγήσεις από το στρατό. Τις θεωρώ κατά 99,9% ψευδείς και ίσως αυτό με κάνει να μην είμαι αντικειμενικός σε ό,τι έχει να κάνει με αυτές, με άλλα λόγια είναι πολύ πιθανό να παραβλέπω και κάποιες που ίσως είχαν μια αξία να ερευνηθούν.

Από την άλλη, γνωρίζω καλά πως παράξενες εμπειρίες συμβαίνουν σε οριακές καταστάσεις και για την πλειοψηφία του κόσμου σχεδόν ποτέ σε κατάσταση που θα την ορίσω απλοϊκά ως “κατάσταση ηρεμίας”. Ο στρατός είναι κάτι που μπορεί να αποτελέσει οριακή κατάσταση. Ο στρατιώτης είναι μακριά από το σπίτι και τα αγαπημένα του πρόσωπα, ζει καθημερινά με άτομα που είτε του είναι αδιάφορα είτε αντιπαθή, βιώνει καταστάσεις που δεν καταλαβαίνει και δεν του αρέσουν, έχει χάσει τις ανέσεις και έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής του χωρίς ο ίδιος να το επιλέξει, σε πολλές περιπτώσεις κουράζεται σωματικά και του στερείται ο ύπνος, ίσως και οι στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής. Μια απομακρυσμένη σκοπιά στη μέση της νύχτας, σε μια κατάσταση στέρησης ύπνου, κούρασης, σε ένα τοπίο που μπορεί να είναι υποβλητικό, μετατρέπουν τον παραμικρό θόρυβο, την κάθε κίνηση σε επίθεση από το Άγνωστο, πόσο μάλλον όταν ο στρατιώτης αυτός κουβαλάει μαζί του συλλογικούς, αρχετυπικούς φόβους ή φοβίες που σχετίζονται με τη θρησκεία και τη λαογραφία. Αν και πιο πάνω χαρακτήρισα το 99,9% αυτών των ιστοριών ως ψευδείς, εντούτοις έστω και αν το υπόλοιπο ποσοστό είναι εξαιρετικά μικρό, δεν θα το αγνοήσω. Οι ακραίες συνθήκες ευνοούν την εμφάνιση παράξενων εμπειριών, έστω και αν αυτές γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από παλιότερους στρατιώτες ή από άτομα που θέλουν να κερδίσουν την προσοχή.

Κάποτε, σε ένα περίπου ρημαγμένο στρατόπεδο σε νησί του Αιγαίου, ένας σκοπός μου διαμαρτυρήθηκε για ενοχλήσεις στην σκοπιά του. Ήμουν περίπολος και τον πλησίασα για να μου διηγηθεί πως κάποιος του πετούσε πέτρες από την πλευρά του δάσους. Η σκοπιά ήταν η μοναδική υπερυψωμένη, ανέβαινες μερικά σκαλοπάτια, διέθετε έναν ισχυρό περιστρεφόμενο προβολέα και ένα περιμετρικό μπαλκόνι που χωρούσε – δεν χωρούσε δύο άτομα. Σκέφτηκα πως κάποιος έκανε πλάκα στον σκοπό, μπαίνοντας από την περίφραξη στο δάσος, όμως κάνοντας έρευνα στο θάλαμο, που βρισκόταν σε απόσταση μικρότερη των δέκα μέτρων από τη σκοπιά, διαπίστωσα πως όλοι οι οπλίτες κοιμούνταν. Το απέδωσα σε φαντασία – νύστα του σκοπού, κάθισα λίγο μαζί του και συνέχισα τη βάρδιά μου.

Την επόμενη νύχτα συνέβη το ίδιο. Ανέβηκα στη σκοπιά, μου έδειξε μικρές πέτρες στο μπαλκόνι, φώτισα ολόκληρη την περιοχή του δάσους με τον προβολέα (πιστεύοντας πως κάποιοι ανόητοι πολίτες έκαναν φάρσα), έστειλα το δεύτερο περίπολο να ελέγξει τον θάλαμο οπλιτών αλλά πάλι τίποτα. Το φαινόμενο δεν συνέβη σε κανέναν άλλο σκοπό, πάντα στον ίδιο και μόνο σε αυτόν, ο οποίος είχε τη φήμη του κακομαθημένου και δειλού στο στρατόπεδο, από πριν πάω εγώ.
Μια ακόμη νύχτα συνέβη το ίδιο περιστατικό και εκνευρισμένος αρκετά, αποφάσισα να κάνω καλύτερη έρευνα. Άφησα το δεύτερο περίπολο να ελέγξει εάν όλοι οι σκοποί ήταν στη θέση τους, αν οι οπλίτες κοιμούνταν και ζήτησα από το σκοπό που είχε το πρόβλημα να φωτίσει την περιοχή του δάσους, ενώ εγώ με το φακό κατέβηκα σε ένα ερειπωμένο κι έρημο σημείο του στρατοπέδου, που βρισκόταν πίσω από την εν λόγω σκοπιά. Όλοι μου ζήτησαν να μην το κάνω, δεδομένου ότι στο σημείο εκείνο υπήρχε μια σκοπιά παρατημένη, στην οποία υποτίθεται πως αρκετά χρόνια πριν είχε αυτοκτονήσει ένας νεαρός σκοπός. Μάλιστα έδειχναν τρύπες στο εσωτερικό της, που υποτίθεται ήταν τα σημεία εξόδου της σφαίρας και γύρω τους υπήρχε κόκκινο χρώμα, προφανώς το “αίμα” του “νεκρού”. Το τοπίο γύρω ήταν όντως αγριευτικό, χώρος εγκατάλειψης αλλά δεν βίωσα καμία αρνητική ή έστω περίεργη ενέργεια. Δεν θα ήθελα να μπω σε άλλες λεπτομέρειες, όμως αποδώσαμε το περιστατικό στην έλλειψη επιθυμίας του στρατιώτη να κάνει υπηρεσίες στη σκοπιά εκείνη, στην οποία δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Όταν το θέμα έφτασε στον υπεύθυνο, πράγματι δεν τον τοποθέτησε ξανά εκεί…

Σε μια άλλη ιστορία από στρατόπεδο της Αργολίδας μερικές δεκαετίες πριν από σήμερα, όλοι οι στρατιώτες που είχαν σκοπιά κάπου στην ανατολική πλευρά, κάθε βράδυ παραπονούνταν για την εμφάνιση μιας λευκής οπτασίας που τους τρόμαζε βγάζοντας περίεργους ήχους. Κατά την επίσης αναμενόμενη συνέχεια, ένας από τους πιο ψύχραιμους πέταξε μια πέτρα προς το μέρος της μόνο και μόνο για να διαπιστώσουν μετά ότι επρόκειτο για έναν αγρότη της περιοχής που είχε αγανακτήσει από τις συχνές εφόδους τους στο μποστάνι του. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι εκτός από τις ίδες τις ιστορίες, συνήθως πάντα είναι προβλέψιμο και το τέλος τους, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα να είναι ουσιαστικά επινοήσεις στρατιωτών για τις ατελείωτες ώρες συζητήσεων στο στρατό.
Παρ’ όλα αυτά, δεν θα πρέπει να απορρίψουμε όλες τις ιστορίες συλλήβδην, διότι σε πολλές περιπτώσεις χρειάζεται μεγαλύτερη έρευνα. Σε μια από αυτές, την εμφάνιση ενός ταλαιπωρημένου άντρα, προφανώς φυλακισμένου κάποτε, διηγούνται αρκετοί μάρτυρες σε μεγάλο βάθος χρόνου. Η ιστορία αυτή έρχεται από την πόλη του Άργους και μου την έχουν διηγηθεί πολλοί σοβαροί άνθρωποι. Μάλιστα το μέρος αυτό, που σε τίποτα πλέον δεν θυμίζει ότι κάποτε ήταν γερμανικό στρατόπεδο, το έχω επισκεφθεί και ο ίδιος, χωρίς ωστόσο να παρατηρήσω τίποτε το αξιόλογο, ούτε καν κάποια ιδιαίτερη ενέργεια. Όμως έχω αντιληφθεί πολλά περίεργα φαινόμενα στη γύρω περιοχή, σε μια ακτίνα περίπου 60 – 60 μέτρων και μάλιστα έχω υπάρξει μάρτυρας οριακών φαινομένων τόσο εγώ όσο και δεκάδες άλλοι. Η ιστορία σαφώς και χρειάζεται διερεύνηση, όμως ομολογώ ότι έως τώρα δεν το έχω κάνει. Οι μόνες πληροφορίες που διαθέτω είναι ότι σε εκείνο το σημείο υπήρξε ένας πρόχειρος καταυλισμός γερμανών στρατιωτών στα χρόνια του πολέμου και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που είχαν φυλακιστεί και βασανιστεί εκεί. Ακόμη παλιότερα, στην ευρύτερη εκείνη περιοχή, υπήρξε αρχαίο νεκροταφείο. Να σχετίζονται άραγε όλα αυτά μεταξύ τους; Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι πως εκεί που μένω, σε ένα νοητό τρίγωνο με πλευρές κάπου στα 100 μέτρα πάνω κάτω, αναφέρονται συχνά περίεργα φαινόμενα σε ένα διάστημα τουλάχιστον πενήντα χρόνων.

Αναδημοσίευση από: http://fireoffohat.wordpress.com/

ΠΗΓΗ:  http://strangehellas.blogspot.com/2011/02/blog-post_7708.html#more

Το Τέρας της λίμνης Κωπαΐδας

Η Λίμνη της Κωπαίδας, ένας υδάτινος κόσμος που σήμερα πια είναι μια μεγάλη και εύφορη πεδιάδα που η εκμετάλλευσή της αποτελεί πηγή εισοδήματος για τους αγρότες της Βοιωτίας.

Με έκταση είκοσι τέσσερα χιλιόμετρα σε μήκος και δέκα τρία σε πλάτος, η λίμνη απλωνόταν στα βαθύτερα σημεία του λεκανοπεδίου που σχηματίζουν τα βουνά των μυστηρίων: Ελικώνας, Πτώο, Σφίγγιο, Χλωμό και οι απολήξεις του Παρνασσού.

Με τον Βοιωτικό Κηφισό και τους υδάτινους όγκους που κατέβαιναν από τα γύρω βουνά να την εμπλουτίζουν και να αυξομειώνουν το βάθος της, ήταν για τους κατοίκους της γύρω περιοχής πηγή ζωής, αλλά ταυτόχρονα και πηγή ιδιαίτερων παραδόσεων, ανεξήγητων φαινομένων μα και καταστάσεων που κάλυπταν με δέος, φόβο, και άκρατη φαντασία για το μυστήριο, αυτή την συνύπαρξη του ανθρώπου με τη φύση.

Μπορεί να χρειάστηκε περίπου ένας αιώνας (1834–1931) για την πλήρη καθυπόταξη και αποξήρανση της λίμνης, τίποτα όμως δεν στάθηκε ικανό να κλονίσει τις μνήμες για τα όσα περίεργα συνέβαιναν.

Δίπλα στις όχθες του Κηφισού δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν νοιώσει το αίμα τους να παγώνει στη θέα όμορφων γυναικών που χόρευαν και τραγουδούσαν, αλλά εξαφανίζονταν μόλις κάποιος πλησίαζε για να αντικρίσει από κοντά την αιθερική τους φύση.
Και μπορεί ορισμένοι να έσπευδαν να χλευάσουν αυτούς που τα έζησαν, ήταν όμως οι ίδιοι που αναθεωρούσαν την χλεύη τους έχοντας απέναντί τους συνανθρώπους, συγχωριανούς και φίλους με χαμένα τα λογικά τους. Και μπορεί να ήταν πολλοί ακόμα αυτοί που εξακολουθούσαν να αμφιβάλουν, ήταν όμως όλοι τους παρόντες, τρομαγμένοι μάρτυρες στον υπόκωφο θόρυβο, στο ανεξήγητο μουγκρητό, στους βρυχηθμούς που έρχονταν από τη μεριά της λίμνης απροειδοποίητα, λες και κάτι ήθελε να δονήσει μαζί με τους τοίχους των σπιτιών τους και τις τρομαγμένες τους καρδιές.

Τα όσα φτάνουν σήμερα στη γνώση μας για το μυστηριώδες πλάσμα της λίμνης της Κωπαίδας στηρίζονται τόσο σε παλιά συγγράμματα όσο και σε συζητήσεις με κατοίκους της περιοχής, μεγάλης ηλικίας, που σαν ζωντανές βιβλιοθήκες γνώσης έρχονται να μεταφέρουν στη μνήμη της σύγχρονης γενιάς, όλα όσα αυτοί αλλά και οι πρόγονοί τους είχαν ζήσει. Όλα εκείνα τα περίεργα που συνέβαιναν αλλά και εξακολουθούν να συμβαίνουν…

Το Πλάσμα Ήταυρος
Έτσι ονόμασαν το πλάσμα της λίμνης της Κωπαίδας, αλλά και αντίστοιχα «τέρατα»–φαινόμενα και άλλων λιμνών της Ελλάδας, όπως της λίμνης Οζερού, της λίμνης Κάρλας, το πλάσμα σ’ ένα μεγάλο βάλτο στην περιοχή Κάραβας της Θεσσαλίας αλλά και αλλού. Τι είναι όμως ο Ήταυρος;
Σύμφωνα με την ορνιθολογία, είναι ένα είδος μικρού μοναχικού ερωδιού που ζει, πετάει, τρέφεται, ζευγαρώνει και αναπαράγεται σε περιοχές με καλαμιώνες και υδρόβια βλάστηση, ένα χαρακτηριστικό των όχθεων των λιμνών και φυσικά και της Κωπαίδας.

Η φωνή του αλλά και ο βιότοπός του αποτέλεσαν την βάση για τις ονομασίες που του έχουν αποδοθεί.
Ο λαός το αποκαλεί νυχτοκόρακα, αφού αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα τις βραδινές ώρες. Οι Λατινικές του ονομασίες είναι Ardea Stellaris (ερωδιός ο αστερίας για τους Έλληνες, από το φτέρωμά του) και Butaurus Stellaris από το butor, δηλαδή βούταυρος των Γάλλων (bos + Taurus).
Του έχουν δοθεί και άλλες ονομασίες από τους Γερμανούς όπως Rohrbruller (μυκητής των καλαμιώνων), Moorochse (βόδι των ελών), Riedochse (βόδι των καλαμιώνων) κ.α.

Το χαρακτηριστικό της φωνής του είναι οι κραυγές που μοιάζουν με το μουγκρητό του βοδιού. Αυτό συμβαίνει τις βραδινές ώρες και περισσότερο την περίοδο της Άνοιξης, τότε που κλωσά τα αυγά του.
Θα μπορούσε να είναι αυτό το μικρό πτηνό η αιτία του υπόκωφου θορύβου που άκουγαν τόσο συχνά οι κάτοικοι γύρω από την Κωπαίδα; Πολύ εύκολα η πίστη σε μια τέτοια ερμηνεία μπορεί να λύσει αμέσως όλα μας τα ερωτήματα. Θα πρέπει όμως και να δοθούν ικανοποιητικές απαντήσεις για το πώς ένα τέτοιο αδύναμο πουλί είναι σε θέση να βρυχάται και να ακούγεται σε απόσταση τόση όση διασχίζει με τα πόδια του ο άνθρωπος μέσα σε τρεις ώρες όπως έλεγαν.
Πώς μπορεί να κινείται μέσα στους καλαμιώνες και τα φυτά να ανοίγουν διάπλατα στο πέρασμά του, τα νερά να ανακατεύονται μανιασμένα και όλα τα υπόλοιπα πουλιά και ζώα της λίμνης να απομακρύνονται έντρομα!

Φαντάσματα από το Βυθισμένο Χωριό
Η λίμνη της Κωπαίδας είχε μπει στη διαδικασία αποξήρανσης από το 1834, που κάλυψε το μεγαλύτερο τμήμα της το 1858 ενώ η διαδικασία ολοκληρώθηκε το 1931.
Στο διάστημα αυτό ο ανεξήγητος βόμβος–βρυχηθμός τάραζε διαρκώς τη ζωή των κατοίκων σε όλα τα χωριά και τους μικρούς οικισμούς που βρίσκονταν περιμετρικά από τη λίμνη. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, τα ήσυχα βράδια ο βόμβος ήταν πολύ πιο καθαρός.

Σε κάποιες περιπτώσεις κάτοικοι άναβαν φωτιές στα σημεία που έβλεπαν προς την λίμνη, πιστεύοντας ότι αυτό το «κάτι» που τους απειλούσε θα συναντούσε εμπόδια αν επιχειρούσε να κατευθυνθεί προς αυτούς.

Στις εκκλησίες γίνονταν δεήσεις για να λυτρωθούν από το μυστηριώδης πλάσμα που η ύπαρξή του και η εκδήλωση της παρουσία του απειλούσε το μέλλον τους, την περιουσία τους, ίσως και την ίδια τους τη ζωή.

Μετά το 1858 και ενώ κάποια τμήματα της λίμνης εξακολουθούσαν να καλύπτονται από νερά και καλαμιώνες, στα σημεία που αποστραγγίζονταν οι κάτοικοι των παρόχθιων οικισμών έβγαζαν μέσα από τη λάσπη μεγάλες ποσότητες ψαριών που τα κάπνιζαν για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο χρόνο διατήρησής τους.

Λέγεται ότι προς τα βαθύτερα σημεία των αποξηραμένων τμημάτων, συναντούσαν ερείπια σπιτιών που βρίσκονταν εκεί πριν τα νερά δημιουργήσουν τη λίμνη. Οι ανακαλύψεις αυτές έδωσαν αφορμή για την ανάπτυξη μιας υπερφυσικής ερμηνείας γύρω από την προέλευση του βόμβου. Υποστηρίχθηκε δηλαδή ότι αυτός προερχόταν από τις ψυχές των νεκρών κατοίκων των βουλιαγμένων χωριών, όταν εντελώς ξαφνικά, σε ένα βράδυ, ορμητικά νερά που προκάλεσαν πρωτοφανείς βροχές, έφτασαν από τους γύρω ορεινούς όγκους και κατέκλυσαν όλο τον κάμπο αφανίζοντας κάθε σημάδι ανθρώπινης ύπαρξής κάτω από τη λάσπη.

Πίστευαν έτσι ότι ο βόμβος ήταν όλες οι φωνές μαζί που προειδοποιούσαν για επικείμενες συμφορές, πολέμους, αρρώστιες, σεισμούς. πλημμύρες κλπ. Και μπορεί αυτή η εκδοχή να απέβλεπε στο να κρατήσει τους κατοίκους στην περιοχή δίνοντας μια διάσταση προειδοποίησης και σωτηρίας στη ύπαρξη του βόμβου, οι γέροντες όμως βεβαίωναν ότι αυτός ακούστηκε κατά την επανάσταση του 1821, την επιδημία της χολέρας το 1854 και την επανάσταση στην Κρήτη το διάστημα 1866–1869, συνδέοντας έτσι τη φήμη με την πραγματικότητα.

Μετά το 1858, τη χρονιά που ο βόμβος ήταν πιο έντονος και για πολλές μέρες –ειδικά αμέσως μετά τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές– μεσολάβησε ένα χρονικό διάστημα περίπου 12 ετών για να ξανακουστεί. Στο εξής ο ήχος θα ακούγεται πολύ λιγότερες μέρες, πιο αδύναμος ενώ μέχρι και σήμερα κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα ήσυχα καλοκαιρινά βράδια μπορεί κανείς να αντιληφθεί ένα μυστηριώδης μουγκρητό. Ειδικά στην περιοχή του Αλιάρτου.

Παράξενοι Ήχοι σε όλη την Ελλάδα
Υπόκωφοι βόμβοι, αντίστοιχοι με αυτόν που ακουγόταν στην Κωπαίδα είχαμε και σε άλλες λίμνες και υδάτινες συγκεντρώσεις διάσπαρτα στην Ελλάδα. Τα φαινόμενα αυτά μάλιστα ήταν τόσο έντονα όσο και η ανησυχία και ο φόβος που προκαλούσαν. Οι εφημερίδες της εποχής στέκονταν ιδιαίτερα σ΄ αυτά αποτυπώνοντας την ανησυχία όλων.

Η εφημερίδα Ευνομία σε φύλλο της τον Σεπτέμβριο του 1862 αναφέρεται σε ένα παράδοξο ζωολογικό φαινόμενο, όπως το χαρακτηρίζει, που συνέβη στο έλος των Καφυών ή αλλιώς λίμνη Κανδήλα, στην Πελοπόννησο.
Στο εν λόγω έλος, μερικοί κάτοικοι υποστήριζαν ότι είδαν ένα τεραστίων διαστάσεων φίδι ενώ κάποιοι άλλοι ένα πλάσμα που έμοιαζε με ιπποπόταμο. Ο βρυχηθμός του προκαλούσε τρόμο, και από τα σημεία όπου περνούσε σχημάτιζε τάφρο, ενώ τα κυνηγετικά σκυλιά απομακρύνονταν στην παρουσία του πανικόβλητα. Το πλάσμα όπως πίστευαν ερχόταν από τα βαθιά χάσματα στις καταβόθρες που υπήρχαν στην λίμνη.

Το 1890 στο μεταξύ, δύο εφημερίδες της Αθήνας, η Εφημερίς και η Αθηναϊκή, αναδημοσιεύουν άρθρο της Λαρισινής εφημερίδας Σάλπιγξ, που αναφέρεται στο μυστηριώδες βουητό που άκουγαν πολλοί στην περιοχή της Θεσσαλίας.

Οι ερμηνείες εδώ περνούσαν από το άδειασμα των υπόγειων υδάτων της Θεσσαλίας στην θάλασσα, στο πλάσμα που κατοικούσε στα βαθύτερα σημεία των λιμνών και των ποταμών. Τον Ήταυρο ή Νήταυρο. Η δεύτερη άποψη ήταν η πιο επικρατέστερη.

Τον Απρίλιο του 1898 πάλι, η αθηναϊκή εφημερίδα Άστυ αναμεταδίδει μια είδηση που προερχόταν από το Αγρίνιο. Σύμφωνα με αυτή οι χωρικοί που εργάζονταν γύρω από την λίμνη Τριχωνίδα, άκουγαν καθημερινά φοβερούς βρυχηθμούς, σαν λιονταριού, που προέρχονταν από το μέσο της λίμνης.
Στο σημείο εκείνο, πυκνοί σχηματισμοί μικρών και μεγάλων δέντρων, καλαμιές και βρύα διαμόρφωναν ένα μικρό βαλτώδες δάσος. Οι κάτοικοι πολλές φορές περικύκλωσαν με όπλα τη λίμνη αλλά δεν κατάφεραν να δουν κάτι. Κάποιες φορές επιδίωξαν να πλησιάσουν το σημείο εκείνο με πλωτές σχεδίες. ‘Όταν πλησίαζαν οι φωνές γίνονταν εντονότερες αλλά τα άφθονα χόρτα, οι πυκνοί καλαμιώνες και η λάσπη εμπόδιζαν τις σχεδίες να πλησιάσουν περισσότερο.

Στην Τριχωνίδα έσπευδαν κάτοικοι και άλλων περιοχών για να δουν το υδρόβιο πλάσμα, όπως εκτιμούσαν. Δεν το κατάφεραν όμως!

Οι βρυχηθμοί κράτησαν αρκετό χρονικό διάστημα, μέχρι που τελικά σταμάτησαν. Οι μαρτυρίες ήταν πολλές, είχαν όμως ιδιαίτερη σημασία καθώς προέρχονταν από ανθρώπους που η επαγγελματική τους ιδιότητα –συνυφασμένη με το πνευματικό τους επίπεδο– δρούσε πολλαπλασιαστικά στην αποδοχή των όσων υποστήριζαν.

Ο καθηγητής μαθηματικών Θ. Θεοδωρίδης που καταγόταν από την βόρεια Ελλάδα βεβαίωσε σε ανακοίνωσή του ότι στον ποταμό Άγιο Γεώργιο, μισή ώρα απόσταση από την πόλη των Σερρών, είχε εμφανιστεί και ακουγόταν για πολλά χρόνια ο Ήταυρος.

Οι κάτοικοι πάντως, περιέγραφαν ότι το πλάσμα που προκαλούσε το τρομακτικό μουγκρητό είχε την μορφή ενός γιγαντιαίου βατράχου!

Ο καθηγητής της βοτανολογίας Σπ. Μηλιαράκης σε μια επιστολή του το 1903 περιγράφει μια εμπειρία που είχε καθώς πήγαινε για μελέτη σε ένα έλος κοντά το μοναστήρι της Λεσσινιώτισας, τρεις ώρες απόσταση από το Αιτωλικό.

Όπως λέει, ενώ βρισκόταν πάνω σε ένα κάρο μαζί άλλους δύο συνεπιβάτες, γιατρούς που συμμετείχαν στην έρευνά του, άκουσαν από τον αγωγιάτη, τον οδηγό του κάρου, να μιλά για τον Ήταυρο, ένα μυθικό πλάσμα. Όπως τους είπε το άκουγαν πάρα πολλοί κάτοικοι των γύρω χωριών, κανείς όμως, μέχρι στιγμής δεν είχε μπορέσει να το δει.

Όταν έφτασαν στο έλος παρέμειναν για δύο περίπου ώρες. Βρίσκονταν σε ένα απροσπέλαστο σημείο όταν σε μια απόσταση περίπου εκατό βήματα από αυτούς άκουσαν τους επανειλημμένους, περίεργους βρυχηθμούς ενός ζώου. Ο Μηλιαράκης υποστηρίζει ότι ποτέ δεν είχε ξανακούσει κάτι ανάλογο, αλλά ο ήχος έμοιαζε με αυτό του βοδιού, ήταν όμως πιο σύντομος και την συγκεκριμένη στιγμή πιο ασθενής. Δυστυχώς, και εξαιτίας του άβατου της περιοχής δεν μπόρεσε να πλησιάσει μέσα στους καλαμιώνες για να δει τι ήταν αυτό το πλάσμα που τους προκαλούσε.

Ο Ήταυρος, το θηρίο σκορπούσε τον φόβο και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, σε λιμνοθάλασσες και ποταμούς. Στους καλαμιώνες του Αμβρακικού κόλπου κάθε άνοιξη και φθινόπωρο οι βρυχηθμοί του πλάσματος δονούσαν την περιοχή. Αυτοί που το είδαν περιέγραφαν ένα γιγαντιαίο ταύρο ή βούβαλο.

Στη Ναύπακτο, εκεί που εκβάλλει ο ποταμός Μόρνος άκουγαν «το σκουλήκι της γης», έτσι το αποκαλούσαν, να μουγκρίζει προμηνύοντας συμφορές. Το μυθικό τέρας έμοιαζε με μαύρο γιγαντόσωμο ταύρο, βουβάλι, τεράστιο σκουλήκι ή ακόμα και δράκοντα!

Μια Γαλλική επιστημονική αποστολή το 1793 στις εκβολές του Αχελώου ήρθε να αποκαλύψει συγκλονιστικά στοιχεία συγκεντρωμένα από μάρτυρες πού βρέθηκαν παρόντες σε περιστατικά.

Από τα ποτάμι ένα γιγαντιαίο υδρόβιο φίδι αιφνιδίαζε βοσκούς που πλησίαζαν τα κοπάδια τους στις όχθες του, σκοτώνοντας κάποιους από αυτούς και σκορπίζοντας τα κοπάδια. Αυτά τα γεγονότα τα συνέδεαν –ακόμα μια φορά– με επικείμενες συμφορές. Τέτοια λοιπόν θεωρήθηκε η τοποθέτηση σαν διοικητή της Ελλάδας του σκληρού και βάναυσου ασιάτη Ισμαήλ.

Αντίστοιχες παραδόσεις στο χώρο της Ευρώπης συναντάμε μόνο στην περιοχή της Κορσικής που μιλά για ένα πλάσμα που έβγαινε από μια λίμνη που την αποκαλούσαν Χρυσή, και βγάζοντας κραυγές έτρεχε στα βουνά, κάθε φορά που προμηνυόταν μια συμφορά.

Αχανής Καταβόθρες και η Εξαφανισμένη Βύδρα
Για να επιδιώξει κάποιος να δώσει πειστικές ερμηνείες για όλα αυτά που συνέβησαν στις Ελληνικές λίμνες, θα πρέπει να δεχθεί ότι τόσο η εκδοχή της παρουσίας ενός γιγαντιαίου πλάσματος που ζούσε σ΄ αυτές, όσο και η επιστημονική εκδοχή του φυσικού φαινομένου για κίνηση υδάτων και ρευμάτων αέρα στο υπέδαφος των λιμνών είναι εξίσου πιθανές!

Ίσως σ΄ αυτές τις τοποθεσίες να συνέβαινε μια από τις δύο εκδοχές ή και οι δύο μαζί. Το να ζει και να κρύβεται ένα μεγάλο ζώο σε βαλτώδη και απρόσιτα σημεία επιλέγοντάς τα σαν καταφύγιο ενάντια στην διαρκώς αυξανόμενη ανθρώπινη επέκταση, μοιάζει απόλυτα λογικό.

Άλλωστε αν εξετάσει κανείς την εξέλιξη της πανίδας στον Ελλαδικό χώρο από τα πανάρχαια χρόνια, θα διαπιστώσει τεράστιες αλλαγές. Και αν τα περισσότερα από τα πλάσματα του παρελθόντος δεν άντεξαν την αντιπαράθεση με τον άνθρωπο, κάποια ίσως κατάφεραν να παρατείνουν την ύπαρξή τους μέσα στους αιώνες και να αποτελούν έτσι σήμερα, αντικείμενο έρευνας της κρυπτοζωολογίας, αυτού του συναρπαστικού κλάδου της ζωολογίας του οποίου οι εκπλήξεις ποτέ δεν σταματούν.

Εξετάζοντας λοιπόν την εκδοχή του φυσικού φαινομένου, δεν μπορούμε να μη σταθούμε αρχικά στην άποψη του Αριστοτέλη ότι ο βόμβος ή το μούγκρισμα που προέρχεται από διάφορες υδάτινες συγκεντρώσεις (λίμνες, βαλτωμένα σημεία των ποταμών, έλη), παράγεται στα στάσιμα σημεία των υδάτων (τα λεγόμενα Δέλτα των ποταμών), εκεί δηλαδή που το νερό εκβάλλει στη θάλασσα. Και αυτό γιατί υπάρχει εκτόνωση συσσωρευμένου αέρα σε υπόγειες σήραγγες, από στενότερα σημεία σε άλλα πλατύτερα.

Αν και επιστήμονες της εποχής αμφέβαλλαν γι αυτό (όπως ο Μηλιαράκης), με το επιχείρημα ότι δεν είχαν παρατηρήσει οι ίδιοι «κοχλασμό» του νερού όταν ο βόμβος ακουγόταν, ωστόσο τα σημερινά δεδομένα αφήνουν περιθώρια για κάτι τέτοιο.

Έρευνες με μηχανήματα ανίχνευσης της μορφολογίας του υπεδάφους των λιμνών, δείχνουν ότι πολλές από τις σήραγγες και τις καταβόθρες, είναι ικανές να εγκλωβίσουν μεγάλες ποσότητες αέρα ανάλογα με το άδειασμα ή το γέμισμά τους με νερό, απόρροια των κλιματολογικών συνθηκών (οι βόμβοι ακούγονταν κυρίως στη μετάβαση από ξηρασία σε πλημμύρες αλλά και αντίστροφα).

Μήπως όμως η ύπαρξη αυτών των υπόγειων μορφολογικών σχηματισμών αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε ένα φυσικό φαινόμενο και ένα είδος πλάσματος ερχόμενο από το παρελθόν που η αδυναμία εύρεσής του θα αποτελούσε στόχο και αντικείμενο έρευνας της κρυπτοζωολογίας;
Γιατί στο πλήθος των μαρτυριών, ακόμα και αν απομονώσουμε τις λιγότερο ακριβείς και ρεαλιστικές ή και αυτές ακόμη που θα μπορούσαν να είναι προϊόν φαντασίας υπό συνθήκες φόβου και διάχυτης προκατάληψης, υπάρχουν αρκετές που μόνο σαν προϊόν ομαδικής παρερμηνείας δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν.
Εκτός φυσικά και αν απορρίψουμε αναιτιολόγητα τις θεάσεις ή δεχθούμε ότι ένα φυσικό φαινόμενο «αντιδρά» και «ανταποκρίνεται» με κραυγές στην όχληση και τον κίνδυνο, όπως στην περίπτωση της Τριχωνίδας…

Στις αρχές του καλοκαιριού του 2005, ένα τυχαίο περιστατικό ήρθε να ανατρέψει επιστημονικά δεδομένα της ζωολογίας στη χώρα μας. Δίπλα στον υδροβιότοπο Κοτυχίου – Στροφυλιάς του νομού Ηλείας, όπου επιστήμονες μεθοδικά τον ερευνούσαν, παράνομοι κυνηγοί αναζητούσαν επίμονα τα θηράματά τους, και ψαράδες παγίδευαν τα λίγα ψάρια και χέλια που ζούσαν σ΄ αυτόν, βρέθηκε –νεκρό δυστυχώς– ένα ποταμόσκυλο ή Βύδρα (Lutra lutra), χτυπημένο από αυτοκίνητο στον επαρχιακό δρόμο που αγγίζει την υδάτινη αυτή περιοχή.

Η Βύδρα που θεωρείται εξαφανισμένη, τουλάχιστον από την Πελοπόννησο εδώ και αιώνες, φαίνεται πως ζούσε κανονικά εκεί. Σε μια περιοχή με τόσο έντονη ανθρώπινη παρουσία που την έχει μετατρέψει σε σημείο της απλής καθημερινότητα των κατοίκων της, ζούσε εκεί ένα ζώο θρύλος χωρίς κανείς να το έχει αντιληφθεί στο ελάχιστο.

Ας σκεφτούμε λοιπόν τι μπορεί να έκρυβαν αλλά και να κρύβουν τόσο τα απρόσιτα επιφανειακά σημεία των λιμνών, αλλά και τα ατέλειωτα, δαιδαλώδη τούνελ και οι αχανείς καταβόθρες στο υπέδαφος. Όπως στην περίπτωση της Κωπαίδας…

http://www.blogotsarka.gr/

ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGAA: Το Τέρας της λίμνης Κωπαΐδας